Ofiary składane przez Salomona i jego mężów zajmujących odpowiedzialne stanowiska nie były to formalistyczne ceremonie, lecz były szczerym dowodem pragnienia uzyskania szczególnej pomocy. Zdawali sobie sprawę z tego, że o własnych siłach nie podołają powierzonym im obowiązkom. Salomon i jego urzędnicy pragnęli bystrości umysłów, wielkodusznych serc i delikatnego ducha. — The Review and Herald, 19 października 1905. BK 97.6