Świątynia żydowska budowana była z ociosanego kamienia, obrabianego w górach. Każdy kamień, zanim został sprowadzony do Jeruzalemu, był najpierw ociosywany, wygładzany, sprawdzany i dopasowywany do swego miejsca w świątyni. Gdy wszystko zostało już dostarczone na miejsce, budowa postępowała bez odgłosów siekiery czy młota. Budowla ta przedstawiała Bożą świątynię duchową, składającą się z materiałów, zebranych z różnych plemion, języków, ludów — wysokich i niskich, bogatych i biednych, uczonych i prostych. One nie składały się z martwej substancji i nie musiały być obrobione młotem i dłutem. Były żywymi kamieniami, wydobywanymi ze świata przez Prawdę, które wspaniały Mistrz — Budowniczy, Pan świątyni, teraz ociosuje i wygładza, przystosowując je do odpowiednich miejsc w duchowej świątyni. Gdy ta świątynia zostanie ukończona, będzie doskonała we wszystkich swych częściach, stanie się obiektem podziwu dla aniołów jak i dla ludzi, gdyż jej Budowniczym i Twórcą jest sam Bóg. BK 102.3
Niech nikt nie sądzi, że nie będzie ociosywany przed umieszczeniem go na wyznaczonym miejscu, gdyż nie ma osoby, ani ludu, który byłby doskonały w zwyczajach czy myśleniu. Ponadto jeden musi się uczyć od drugiego. Dlatego Bóg pragnie, aby różne narody mieszały się ze sobą wzajemnie, by stały się jedno w osądach i zamiarach i dopiero wtedy będzie widoczna, przykładna jedność, jaka jest w Chrystusie. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 136-137. BK 102.4