W planowaniu zarządzania królestwem i jego sprawami, po abdykacji Dawida na korzyść Salomona, stary król, jego syn oraz jego doradcy uznali za podstawową rzecz, aby to wszystko odbywało się prawidłowo, dokładnie, wiernie i bez pośpiechu. Tak dalece, jak to było możliwe, wprowadzili system organizacyjny otrzymany przez Izraelitów zaraz po wyjściu z Egiptu. Lewici zostali przeznaczeni do prac związanych ze służbą w świątyni, włączając w to pieśni duchowne, muzykę instrumentalną i pilnowanie skarbu. Ludzie zdolni do noszenia broni i służenia królowi, zostali podzieleni na dwanaście zastępów, po 24 tysiące [żołnierzy] w każdym. Nad każdą grupa był hetman. “Dowódcą zastępu królewskiego był Joab.” Zastępy te... “przychodziły i odchodziły, miesiąc w miesiąc, przez wszystkie miesiące w roku”. Tak więc każdy oddział dwudziestu czterech tysięcy służył królowi przez jeden miesiąc każdego roku. BK 120.6
Dawid powołał Jehonatana, swego stryja, “człowieka rozumnego i uczonego, żeby był jego doradcą” i pisarzem; Achitofel był także królewskim doradcą... następcą Achitofela był Jojada... i Ebiatar. Chuszaj był “przyjacielem króla”. Swoim roztropnym przykładem, stary król uczył Salomona, że “gdzie jest wielu doradców, tam jest bezpieczeństwo”. BK 120.7
Dokładność i pełność organizacji była od początku panowania Salomona doskonała; wielostronne zarządzanie umożliwiło wprowadzenie wielkiej liczby ludzi do aktywnej służby; szeroki podział odpowiedzialności w służbie Bogu i królowi nie był bezmyślnym obciążeniem, złożonym na jednego człowieka, czy jedną grupę ludzi; to jest nauką, którą wszyscy mogą studiować z korzyścią i to właśnie powinni zrozumieć, przyjąć i naśladować przywódcy chrześcijańskiego kościoła. BK 120.8
Ten obraz wielkiego i potężnego narodu, żyjącego w prostocie i dobrobycie wiejskich domów, gdzie, każdy był gotowy ochotnie i nieodpłatnie służyć Bogu i królowi pewien okres czasu w roku, jest obrazem, z którego możemy uzyskać wiele pomocnych rad. — The Review and Herald, 12 października 1905. BK 121.1