Otrzymaliśmy wszystko, za co możemy być wdzięczni. Chrześcijanin nigdy nie powinien postępować, jak grupa narzekających w kondukcie żałobnym. Tego Bóg nie wymaga od Swych wyznawców. Nie oczekuje od nich przywdziewania szat żałobnych i posypywania się popiołem. On pyta: “Czy to jest post, w którym mam upodobanie, dzień, w którym człowiek umartwia swoją duszę, że się zwiesza swoją głowę jak sitowie, wkłada wór i kładzie się w popiele? Czy coś takiego nazwiesz postem i dniem miłym Panu?” Bóg mówi nam, jaki rodzaj postu wybrał: “Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo.” To jest post, jaki pragnie u nas widzieć. [Cyt. Izajasza 58,7.] W tych słowach określone są nasze obowiązki. Bóg pokazuje nam, gdzie powinniśmy umieścić nasze skarby. Gdy pójdziemy ścieżką samozaparcia i samopoświęcenia, pomagając potrzebującym i cierpiącym, wówczas złożymy skarby przed tronem Bożym. — Manuscript 31, 1901. BK 184.2
Zewnętrzne oznaki postu i modlitwy bez złamania i skruchy ducha nie mają żadnej wartości w oczach Bożych. Konieczne jest wewnętrzne dzieło łaski. Podstawą jest tu ukorzenie duszy. Bóg patrzy na to. Łaskawie przyjmuje tych, którzy ukorzą swe serca przed Nim. Wysłucha ich próśb i uzdrowi ich. BK 184.3
Kaznodzieje i lud potrzebują pracy oczyszczającej ich dusze, by sądy Boże mogły zostać odwrócone od nich. Pan Bóg czeka, wciąż czeka na ukorzenie się i skruchę. Przyjmie wszystkich, którzy nawrócą się do Niego całym sercem. — Manuscript 33, 1903. BK 184.4
[Cyt. Izajasza 58,5-7.] Dzieło Boże obejmuje każdego potrzebującego, cierpiącego świętego. Nie możemy samolubnie brać pod uwagę tylko kilku bliskich czy znajomych i tylko im pomagać, pozwalając, by nasza działalność na tym się kończyła. Wszyscy potrzebujący, których dostrzegamy, powinni być objęci naszą pomocą, a szczególnie zaś ci, którzy cierpią dla Prawdy. Jeśli będziemy tę pracę zaniedbywać, Bóg obarczy nas za to odpowiedzialnością. Czy nie powinniśmy jako ludzie czyniący sprawiedliwość iść zgodnie z wymaganiami ustanowionymi przez Boga i być tymi, którzy wypełniają Jego Słowo? — Manuscript 145, 1898. BK 184.5