Szatan, przywódca upadłych aniołów, kiedyś zajmował wysoką pozycję w niebie. Zajmował następne po Chrystusie zaszczytne stanowisko. Poznanie charakteru Boga, Jego dobroci, mądrości, miłosierdzia i wspaniałej chwały, jakie on i jego upadli aniołowie posiadali, czynią ich winę niewybaczalną. BK 199.1
Nie było nadziei na uratowanie tych, którzy byli świadkami i cieszyli się niewymowną chwałą niebios oraz widzieli straszliwy majestat Boga, i w obliczu całej tej chwały, zbuntowali się przeciwko Bogu. Nie było już żadnego, nowego i wspanialszego okazania wzniosłej mocy Bożej, która mogłaby wywrzeć na nich głębsze wrażenie, aniżeli ta, której już doświadczyli. Jeśli mogli zbuntować się w obliczu tak niewymownej chwały, nie mogli już być umieszczeni w innej, lepszej sytuacji, by mogli zostać wypróbowani. Nie było żadnej siły, ani wyższego i bardziej wzniosłego majestatu nieskończonej chwały, do przekonania ich zawistnej wątpliwości i buntowniczego szemrania. — Redemption; or the Temptation of Christ 18-19. BK 199.2