W ciągu całego pożycia małżeńskiego, Zachariasz modlił się, by otrzymał syna. On i jego żona byli już w podeszłym wieku i dotychczas jego modlitwa nie została wysłuchana; mimo to nie narzekał z tego powodu. Jednak Pan Bóg nie zapomniał o jego prośbie. On ustalił odpowiedni czas na wysłuchanie tej modlitwy i kiedy ten przypadek wyglądał wręcz beznadziejnie, Zachariasz otrzymał odpowiedź... BK 271.2
Gdy Zachariasz wstąpił do przedziału Świętego, aby z należną czcią wykonać przypadającą nań służbę, pojawiła się jakaś postać, która stanęła pomiędzy ołtarzem a stołem z pokładnymi chlebami. Był to Gabriel, ów potężny posłaniec Boży... [Cyt. Łukasza 1,12-17.] BK 271.3
Nadeszła odpowiedź. Pan Bóg nie zapomniał modlitwy Swojego sługi. On zapisał ją w Swojej księdze zapisów, że w odpowiednim czasie zostanie wysłuchana. Patrząc na zewnętrzne warunki, Zachariasz i Anna już dawno pogrzebali swoją nadzieję; jednak Pan nie zapomniał o nich. Od wielu długich lat wiedział o ich rozczarowaniu, wtedy, kiedy Jego imię mogło być najbardziej uwielbione, urodził się im syn. Jakże czułe i życzliwe, jakże pełne miłości i współczucia jest wspaniałe serce nieskończonej Miłości! Pan Bóg nie dał Zachariaszowi zwyczajnego syna, ale kogoś, kto zajął wybitną pozycję w Jego dziele i od którego świeciło w jasnych i wyraźnych promieniach niebiańskie światło. — Manuscript 27, 1898. BK 271.4