[Cyt. Łukasza 2,8-9.] ... Nagle niebo zostało oświecone światłością, która zatrwożyła pasterzy. Nie mogli pojąć przyczyny tego wielkiego zjawiska. Przede wszystkim nie wiedzieli, że jest to niezliczona ilość aniołów, zgromadzonych na nieboskłonie. Światłość i chwała niebiańskich zastępów, oświetlała i promieniowała na całą okolicę. Jakiś czas pasterze byli zatrwożeni ową chwałą Bożą. Naraz pojawił się wśród nich wiodący anioł i uspokoił ich obawy słowami: “Nie bójcie się...” BK 272.4
Ich obawa zaczęła się rozwiewać, a w miejsce zdumienia i obawy wstępowała radość. Przede wszystkim nie mogli znieść blasku chwały, która towarzyszyła niebiańskim zastępom, a która nieoczekiwanie i na nich spoczęła. Tylko jeden anioł pojawił się w zasięgu spojrzenia czuwających pasterzy, by usunąć ich bojaźń i powiedzieć im o ich misji. Światłość otaczająca anioła spoczęła na nich i wzmocniła ich do zniesienia owego większego światła i chwały promieniującej od niezliczonych niebiańskich aniołów. — The Spirit of Prophecy II, 17-18. BK 272.5