Piotr nie był zastraszony zaistniałą sytuacją. Gdy przywrócono mu uczniostwo po jego zaparciu się Jezusa, niezachwianie stawiał czoło niebezpieczeństwu i wykazał się szlachetną odwagą i śmiałością w głoszeniu ukrzyżowanego, zmartwychwstałego i wniebowziętego Zbawiciela. Leżąc w swojej celi, przypominał sobie słowa, które Jezus skierował do niego: “Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci. Gdy byłeś młodszy, sam się przepasywałeś i chodziłeś, dokąd chciałeś; lecz gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a kto inny cię przepasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz.” Piotr wierzył, że dla niego nadszedł czas, aby oddał swoje życie dla Chrystusa. — The Review and Herald, 27 kwietnia 1911. BK 330.6