Paweł pragnął mówić zborowi w Koryncie o duchowych sprawach. Jednak z ubolewaniem stwierdził, że zbór ten ogarnęła ogromna [duchowa] słabość. Członkowie zboru nie mogli nawet wysłuchać prawdy o sobie samych. [Cyt. 1 Koryntian 3,1-2.] Duchowy wzrost ludu był tak karłowaty, że wyraźne “Tak mówi Pan”, było dla nich obraźliwe. Paweł wiedział, że przekazanie im Prawdy sprawi, iż zostanie on przez nich napiętnowany jako oskarżyciel i krytykant. — Manuscript 74, 1899. BK 360.1