To nie utalentowany mówca ani bystry umysł liczy się u Boga, lecz szczere zamiary, głęboka pobożność, miłość do Prawdy oraz bojaźń Boża wywierają wpływ. Świadectwo wypływające z serca i ust pełnych wiary i pokornego zaufania, w których nie ma podstępu, chociaż wydawane jąkającym się językiem, jest cenione przez Boga jako kosztowne złoto; podczas gdy elegancka wymowa, krasomówcze słowa tego, komu powierzono wiele talentów, ale brak mu prawdomówności, nieugiętych postanowień, czystości i bezinteresowności — taki jest jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Może mówić z dowcipem, opowiadać anegdoty, może grać na uczuciach, jednak w tym nie ma ducha Jezusa. Wszystko to może się podobać nie uświęconym sercom, ale Bóg trzyma w Swoich rękach wagę, którą waży słowa, ducha, szczerość, poświęcenie i On oświadcza, że to wszystko razem jest lżejsze od marności. — Letter 38, 1890. BK 366.5