Przy zmartwychwstaniu zachowamy naszą tożsamość, chociaż nie w tej samej materii albo materialnej substancji, jaka została złożona do grobu. Cudowne dzieła Boże są dla człowieka tajemnicą. Duch, charakter człowieka wraca do Boga i tam zostają zachowane. Przy zmartwychwstaniu każdy człowiek będzie posiadał swój własny charakter. W Swoim czasie Bóg powoła ich ze śmierci, dając im znowu dech życia, a wyschniętym kościom rozkaże żyć. Oni powstaną w tej samym kształcie, ale będą wolnymi od chorób i jakiejkolwiek skazy. Będą na nowo żyć i posiadać te same cechy tożsamości, tak, że przyjaciele rozpoznają swoich przyjaciół. BK 368.4
Paweł porównuje to wydarzenie z ziarnem pszenicy wysianym w glebę. Zasiane ziarno ginie, ale odradza się w nowym ziarnie. Naturalna substancja w ziarnie rozkłada się i nigdy nie wyrasta taka sama, jak przedtem, ale Bóg daje jej “ciało” według Swego upodobania. Z o wiele wspanialszego materiału stworzy ludzkie ciało, gdyż jest to nowe stworzenie — nowonarodzenie. Zasiane zostało naturalne ciało, a wyrośnie ciało duchowe. — Manuscript 76, 1900. BK 368.5