Nasze uświęcenie jest dziełem Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ono jest wypełnienie przymierza, jakie Bóg zawarł z tymi, którzy związali się z Nim, aby stać w świętym związku z Nim, Jego Synem i Duchem Świętym. Czy jesteś nowonarodzony? Czy stałeś się nową istotą w Jezusie Chrystusie? W takim razie współpracuj z trzema Wielkimi Mocami nieba, działającymi w twoim imieniu. — Manuscript 11, 1901. BK 409.4
Prawdziwe uświęcenie będzie udowodnione sumiennym przestrzeganiem wszystkich przykazań Bożych, troskliwym udoskonalaniem każdego talentu, rozważnymi rozmowami i okazywaniem łagodności Chrystusa w każdym działaniu. — The Review and Herald, 5 października 1886. BK 409.5
Ci, którzy obrazili Boga przestąpieniem Jego Zakonu, mogą co prawda mówić o uświęceniu, ale nie ma to żadnej wartości i jest przyjmowane tak, jak ofiara Kaina. Jedynym prawdziwym znakiem uświęcenia jest posłuszeństwo wszystkim przykazaniom Bożym. Nieposłuszeństwo jest znakiem wiarołomstwa i odstępstwa. — Manuscript 41, 1897. BK 409.6
Już przed wiekami Bóg wybrał ludzi aby byli świętymi. “Albowiem ta jest wola Boża: macie być świętymi” (wg SK). Zakon Boży nie toleruje żadnego grzechu lecz domaga się doskonałego posłuszeństwa. Do nas dociera echo Bożego głosu, uporczywie powtarzającego: “bądź święty, bądź święty”. A nasza odpowiedź powinna stale brzmieć: Tak Panie! Mam być świętym. Każdy może osiągnąć świętość, jeżeli dąży do niej przez wiarę — nie przez dobre uczynki, ale przez zasługi Chrystusa. Boska moc darowana jest każdej walczącej duszy o zwycięstwo nad grzechem i szatanem. BK 409.7
Usprawiedliwienie oznacza wybawienie duszy od zatracenia, aby mogła osiągnąć uświęcenie, a przez uświęcenie, życie w niebie. Usprawiedliwienie oznacza, że sumienie zostaje oczyszczone od martwych uczynków i umiejscowione tam, gdzie może otrzymać błogosławieństwo uświęcenia. — Manuscript 113, 1902. BK 409.8
Uświęcenie oznacza całkowitą wspólnotę z Bogiem. — The Review and Herald, 15 marca 1906. BK 409.9