Pan nie jest zadowolony z niektórych poczynań w Battle Creek. Oświadczył że inne miejsca rabuje się ze światłości i korzyści, które są skoncentrowane i pomnażane w Battle Creek. Nie jest miłe Bogu aby nasza młodzież ze wszystkich stron kraju była zwoływana do Battle Creek do pracy w sanatorium i pobierania wykształcenia. Kiedy na to pozwalamy jesteśmy winni rabowania potrzebujących pól z ich najcenniejszego skarbu. S8 217.3
Przez światło zesłane w świadectwach Pan wskazał że nie pragnie aby studenci opuszczali swoje szkoły i sanatoria domowe po to aby się uczyć w Battle Creek. Pouczył nas abyśmy usunęli szkołę z tego miejsca. Zostało to uczynione, ale instytucje, które pozostały, nie wykonały tego co powinny były zrobić aby się dzielić z innymi miejscami swoimi dobrami wciąż skoncentrowanymi w Battle Creek. Pan okazał swoje niezadowolenie przez pozwolenie na to aby główne budynki tych instytucji zostały zniszczone przez ogień. S8 218.1
Nie zważając na oczywisty dowód opatrzności Pana w tych niszczących pożarach, niektórzy z nas nie wahali się zlekceważyć twierdzenia że budynki te spaliły się ponieważ ludzie przeciągali sprawy w kierunki, na które nie godził się Bóg. S8 218.2
Ludzie odeszli od właściwych zasad w celu szerzenia programu, dla których te instytucje zostały założone. Nie wykonali właśnie tej pracy, którą zalecił Bóg aby przygotować lud do “zabudowania starych zniszczonych miejsc” i do stania w wyłomie jak to jest przedstawione w pięćdziesiątym ósmym rozdziale Izajasza. W fragmencie tym praca jaką mamy wykonać jest jasno określona jako medyczna praca misyjna. Pracę tę należy wykonywać we wszystkich miejscach. Bóg ma winnicę i pragnie On aby w winnicy tej pracować bez samolubstwa. Żadna jej część nie może zostać zaniedbana. Najbardziej zaniedbana część dzieła potrzebuje najbardziej światłych misjonarzy do wykonania pracy, którą tak zobrazował Duch Boży przez Izajasza: S8 218.3
“Lecz to jest post, którym obrał. Rozwiąż związki niezbożnosci, rozwiąż brzemiona ciężkie i wolno puść skruszonych a tak wszelakie jarzmo rozerwij. Jeźli wylejesz łaknącemu duszę swoją a duszę utrapioną nasycisz, tedy wejdzie w ciemności światłość twoja a zmierzch twój będzie jako południe. Bo cię Pan ustawicznie poprowadzi i nasyci pod największą suszą duszę twoją a kości twoje utuczy i będziesz jako ogród wilgotny a jako zdrój wód, którego wody nie ustają. I pobudują spłodzeni od ciebie pustynie starodawne, grunty od narodu do narodu wywiedziesz, i nazwią cię naprawcą obalin i przeprawcą ścieżek ku mieszkaniu”. Izajasza 58,6.10-12. S8 218.4
*****
Dla dobra swojego imienia Bóg nie zezwolił przekornym i niezależnym wykonywać swoich nieuświęconych planów. Przyjdzie przeciwko nim dla przewrotności ich działania. “Nie ma pokoju w bezbożnikach, mówi mój Bóg”. Izajasza 57,21. Ale w swoim sądzie Pan będzie pamiętał o miłosierdziu. Oświadcza On: “Nie będę się zaiste na wieki wadził ani się wiecznie gniewał boć by duch przed obliczem moim zemdlał i dusze, które Ja uczyniłem. Dla nieprawości łakomstwa jego rozgniewałem się przeto że odpornym będąc poszedł drogą serca swego. Widzę drogi jego, wszakże uzdrowię go, doprowadzę go i przywrócę mu pociechy i z tymi, którzy z nim płaczą. Stworzę owoce warg, pokój dalekiemu i bliskiemu, mówi Pan, a tak uzdrowię go”. Wiersze 16-19. S8 219.1
“Duch mojego ludu powinien ukorzyć się przede mną”, powiedział Pan, “gdybym obchodził się z nim zgodnie z ich przewrotnością, nie mogliby wytrzymać mojego niezadowolenia i mojego gniewu. Widzę przewrotną drogę każdego grzesznika. Ten, który żałuje i czyni sprawiedliwość, zostanie przeze mnie nawrócony i przywrócony mojej łasce”. S8 219.2
Co do tych, którzy zostali oszukani i sprowadzeni na złe drogi przez niepoświęconych ludzi, Pan mówi: “Ich postępowanie nie było zgodne z moją wolą, jednak dla prawości mojej sprawy, dla dobra prawdy, uleczę każdego, który odda cześć mojemu imieniowi. Wszyscy pokutujący w Izraelu ujrzą moje zbawienie. Ja, Pan, rządzę i napełnię chwałą i wdzięcznością serca wszystkich bliskich i dalekich, wszystkich pokutujących z Izraela, którzy idą moimi drogami”. S8 219.3
“Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego. Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętym, mieszkam i z tym, który jest skruszonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych”. Wiersz 15. S8 220.1