Pouczono mnie że w tej sprawie konieczna jest reformacja, że wśród nas powinno być więcej hojności. Istnieje nieustanne niebezpieczeństwo że nawet Adwentyści Dnia Siódmego zostaną opanowani samolubną ambicją i zapragną skoncentrować wszystkie środki i potęgę w interesach, zwłaszcza w tych, którym przewodniczą. Istnieje niebezpieczeństwo że ludzie pozwolą na powstanie w ich sercach uczucia zazdrości i że staną się zazdrośni o interesy, które są tak ważne jak te, które sami prowadzą. Ci, którzy hołdują i uwielbiają łaskę czystego chrześcijaństwa, nie mogą patrzyć z obojętnością na żadną część pracy w wielkiej winnicy Pańskiej. Ci, którzy są prawdziwie nawróceni będą się jednakowo interesowali pracą we wszystkich częściach winnicy i będą gotowi do pomocy kiedykolwiek będzie to potrzebne. S8 138.2
To samolubstwo nie pozwala ludziom przesyłać pomocy do tych miejsc gdzie dziełu Bożemu nie powodzi się tak dobrze jak w instytucjach, którymi zarządzają. Ci, którzy ponoszą odpowiedzialność, powinni ostrożnie szukać dobra dla każdej dziedziny sprawy i dzieła Bożego. Powinni zachęcać i podtrzymywać interesy na innych polach tak jak i interesy własne. W ten właśnie sposób zostałyby wzmocnione więzy braterstwa pomiędzy członkami rodziny Bożej na ziemi i zamknęłoby się drzwi nieznacznej zazdrości i urazom jakie zawsze wzniecają stanowiska i powodzenia chyba że łaska Boża kieruje sercem. S8 138.3
Paweł pisał: “Ale to mówię: Kto skąpo sieje, skąpo też żąć będzie a kto obficie sieje, obficie też żąć będzie. Każdy jako umyślił w sercu swym tak niech uczyni, nie z przymuszenia bowiem ochotnego dawcę Bóg miłuje. A mocen jest Bóg uczynić aby obfitowała na was wszelka łaska abyście mając we wszystkim zawsze wszelki dostatek, obfitowali ku wszelkiemu uczynkowi dobremu”. “Abyście z każdej miary byli ubogaceni ku wszelkiej prostości, która sprawuje przez nas, aby dzięki Bogu czynione były. Albowiem zasługiwanie tej ofiary nie tylko dopełnia niedostatek świętych, ale też opływa przez wielkie dziękczynienia na Boga przez pochwałę tej posługi, gdy Boga chwalą za wasze poddaństwo ewangelii Chrystusowej, za szczerość w udzielaniu przeciwko sobie i przeciwko wszystkim innym, i modlę się za wami żądając was dla łaski Bożej obfitującej w was. Lecz Bogu niech będzie chwała za niewypowiedziany dar Jego”. 2 Koryntian 9,5-8.11-15. S8 139.1