Wielkość naszego dzieła woła o bezinteresowną dobroczynność ludu Bożego. W Afryce, w Chinach, w Indiach są tysiące a nawet miliony, którzy nie słyszeli poselstwa prawdy na czas obecny. Trzeba ich ostrzec. Na morzach i wyspach oczekują wieści o Bogu. Konieczną jest sprawą aby zostały założone na tych wyspach szkoły by przygotować uczniów na wyższe uczelnie w swoich miejscowościach gdzie zostaliby wykształceni i wypróbowani a później wysłani z powrotem na te wyspy aby innym przedstawiać i udzielać światła, które będą przyjmować. S9 51.1
Na naszych terenach jest wielkie dzieło do przeprowadzenia. Jest konieczną sprawą aby jeszcze wiele miast wokół nas otrzymało ostrzeżenie i było opracowanych. Ewangelia musi być zaniesiona wszędzie i znaleźć drogę do wszystkich miejsc gdzie tylko człowiek może dotrzeć, gdzie ludzie są poruszeni kwestią ustawy niedzielnej i nauczaniem religii w szkołach. Przeszkodą w postępie dzieła jest niedbałość Adwentystów D. S. w wykorzystaniu możliwości w głoszeniu ewangelii, które nam jeszcze daje Bóg. S9 51.2
Pan uczynił nas swoimi szafarzami. On dał do naszych rąk środki abyśmy ich wiernie udzielali potrzebującym. Wymaga od nas abyśmy Mu oddali Jego własność. On sobie zastrzegł dziesiątą część jako część poświęconą dla zużytkowania w głoszeniu ewangelii we wszystkich częściach globu ziemskiego. Moi bracia i siostry. Wyznajcie Panu swoje samolubstwo i przyjemności i porzućcie je a przynieście Mu swoje dary i ofiary a także dziesięciny, które wstrzymaliście. Wyznajcie swoje zaniedbania. Doświadczcie Pana, który wzywa was do czynu. “I zgromię dla was pożerającego i nie popsuje wam urodzaju ziemskiego i nie pochybi winna macica na polu, mówi Pan Zastępów”. Malachiasza 3,11. S9 51.3