Występując przeciwko obżarstwu, opilstwu i nieumiarkowaniu musimy uwzględnić warunki jakim podlegają rodziny, ludzie, sytuacje w jakich się znajdują. Bóg troszczy się o wszystkich żyjących w rozmaitych krajach świata. Wszyscy pragnący stać się współpracownikami Boga muszą starannie tę rzecz rozważyć zanim określą dokładnie co można jeść a czego jeść się nie powinno. Powinniśmy nawiązać łączność i wejść w stosunki z mieszkańcami. Gdyby reformy żywienia uczono w skrajnej formie, to dla osób, którym warunki nie pozwalają przyjąć jej, byłaby większa z tego szkoda niż pożytek. Głosząc ewangelię ubogim — według udzielonych mi wskazówek — powinnam im powiedzieć że mają spożywać najbardziej pożywne dania. Nie mogę im natomiast powiedzieć: “Nie wolno wam jeść jaj, pić mleka ani stosować śmietany. Nie możecie przyrządzać pożywienia z masłem”. Ewangelia musi być głoszona ubogim ale nie nadszedł jeszcze czas przepisywać najsurowszych reguł dla wyżywienia. S9 163.1