Okres osobistej działalności Chrystusa wśród ludzi był jednocześnie czasem największej aktywności sił królestwa ciemności. Przez wieki szatan ze swymi aniołami zła usilnie szukał dróg zawładnięcia ciałami i duszami ludzi, aby pogrążyć ich w grzechu i cierpieniu. — Życie Jezusa 219-220. PA 130.1
Omamienie grzechem dosięgnęło szczytu [w czasach, gdy Chrystus miał rozpocząć swoją publiczną działalność]. Wprawione w ruch zostały wszystkie narzędzia deprawujące duszę człowieka. (...). Szatańskie siły połączyły się z ludźmi. Ciała ludzkie, uczynione na mieszkanie dla Boga, stały się siedzibą demonów. Zmysły, nerwy, namiętności i narządy człowieka zostały poddane działalności ponadnaturalnych sił skłaniających je ku nikczemnym żądzom. Nawet oblicza demonów odbiły się na ludzkich twarzach. (...). PA 130.2
Szatan nie posiadał się z radości, że udało mu się zniekształcić w ludziach obraz Boga. Wówczas to przyszedł Jezus, by odtworzyć w człowieku wizerunek jego Twórcy. (...). Przybył, by wypędzić demony sprawujące kontrolę nad wolą. Przyszedł, by podnieść nas z prochu, ponownie ukształtować nasz spaczony charakter według swojego boskiego wzoru i przyozdobić go własną swą chwałą. — Życie Jezusa 25-26. PA 130.3
Fakt, iż zdarza się opętanie ludzi przez demony, jest wyraźnie przedstawiony w Nowym Testamencie. Osoby dotknięte tym nieszczęściem nie tylko cierpiały z powodu zwykłych chorób mających naturalne przyczyny. Chrystus doskonale rozumiał, z czym ma do czynienia, i rozpoznawał obecność i działanie złych duchów. — The Spirit of Prophecy IV, 332. PA 130.4
Szatan i jego aniołowie byli bardzo aktywni podczas działalności Chrystusa, inspirując ludzi do niewiary, nienawiści i szyderstw. — Spiritual Gifts I, 36. PA 131.1