Ujrzałam wielką liczbę aniołów niosących z miasta wspaniałe korony — jedną koronę dla każdego ze świętych z wypisanym jego imieniem. Jezus polecił, by podano Mu korony. Aniołowie wręczali Mu je, On zaś prawą ręką nakładał je na głowy świętym. Następnie aniołowie przynieśli harfy, a Jezus rozdał je świętym. Dyrygujący aniołowie pierwsi podali nutę, a następnie wszystkie głosy wzniosły się w radosnej pieśni dziękczynnej, a ręce wszystkich umiejętnie zagrały na harfach, wydając wspaniałą i doskonałą muzykę. Następnie ujrzałam Jezusa prowadzącego pochód odkupionych do bramy miasta. Jezus położył dłoń na bramie i otworzył ją, obracając na złotych zawiasach, a następnie zaprosił narody, które zachowały prawdę, by weszły do miasta. — Early Writings 288. PA 201.1
Z ust Króla Chwały popłynie do ich uszu błogosławieństwo jak najpiękniejsza muzyka: PA 201.2
— “Pójdźcie, błogosławieni Ojca mego, odziedziczcie Królestwo, przygotowane dla was od założenia świata”. Mateusza 25,34. PA 201.3
W ten sposób odkupieni zostaną powitani w mieszkaniach, które Jezus przygotowuje dla nich. Tam ich towarzyszami nie będą ziemscy nikczemnicy, ale ci, którzy z Bożą pomocą ukształtowali doskonałe charaktery. Wszelkie grzeszne skłonności i wszelkie ułomności zostały usunięte przez krew Chrystusa, a doskonałość i blask Jego chwały, znacznie przewyższające jasność słońca w południe, zostaną im udzielone. Moralne piękno i doskonałość Jego charakteru będą jaśnieć przez nich, a ich wartość znacznie przewyższa zewnętrzny splendor. Są oni bez winy przed wielkim białym tronem, dzieląc godność i przywileje aniołów. — The Watchman, 31 marzec 1908. PA 201.4
Odkupieni spotkają i rozpoznają tych, których skierowali ku wywyższonemu Zbawicielowi. Jakąż błogosławioną rozmowę odbędą z tymi ludźmi! Ktoś powie: PA 202.1
— Byłem grzesznikiem, bez Boga i bez nadziei na świecie, a ty przyszedłeś do mnie i skierowałeś moją uwagę ku drogiemu Zbawicielowi jako mojej jedynej nadziei. (...). PA 202.2
Inni powiedzą: PA 202.3
— Byłem poganinem w pogańskim kraju. Ty opuściłeś przyjaciół i wygodny dom i przybyłeś, by nauczyć mnie, jak odnaleźć Jezusa i uwierzyć w Niego jako jedynego prawdziwego Boga. Wyrzuciłem moje bożki i czciłem Boga, a teraz ujrzałem Go twarzą w twarz. Jestem zbawiony, na zawsze zbawiony i zawsze będę oglądał Tego, którego umiłowałem. (...). PA 202.4
Inni będą wyrażać swoją wdzięczność tym, którzy nakarmili ich jako głodnych i przyodziali jako nagich. Powiedzą: PA 202.5
— Gdy z rozpaczy moja dusza pogrążyła się w niewierze, Pan posłał do mnie ciebie, byś przyniósł mi słowa nadziei i pocieszenia. Przyniosłeś mi pokarm, by zaspokoić mój głód, i otworzyłeś przede mną Słowo Boże, uświadamiając mi moje duchowe potrzeby. Potraktowałeś mnie jak brata. Współczułeś mi w moich smutkach i podniosłeś moją zbolałą i zranioną duszę, abym mógł chwycić dłoń Chrystusa wyciągniętą, by mnie uratować. Gdy byłem nieświadomy, ty uczyłeś mnie cierpliwie, że mam Ojca w niebie, który troszczy się o mnie. Czytałeś mi cenne obietnice Słowa Bożego. Natchnąłeś mnie wiarą, iż On mnie zbawi. Moje serce zostało zmiękczone, ułagodzone i przełamane, gdy rozmyślałem o ofierze poniesionej za mnie przez Chrystusa. (...). I oto jestem tu, zbawiony, na wieki zbawiony, by zawsze żyć w Jego obecności i chwalić Tego, który oddał za mnie swe życie. PA 202.6
Jakaż radość zapanuje, gdy ci odkupieni spotkają się i powitają tych, dla których się trudzili! — The Review and Herald, 5 styczeń 1905. PA 202.7
Jeśli [młodzi ludzie] przyjmą Chrystusa i uwierzą w Niego, wówczas nawiążą ścisłą więź z Bogiem. On da im moc stać się dziećmi Bożymi, by mogli przebywać z najwyższymi zwierzchnościami w królestwie Bożym w towarzystwie Gabriela, cherubinów i serafinów, aniołów i ich Archanioła. “I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota, rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do uzdrawiania narodów. I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą i oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach. I nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków”. Objawienie 22,1-5. — Spaulding and Magan Collection 52. PA 202.8
Gdy będziemy rozpatrywali w świetle wieczności opatrzność Bożą, wtedy pojmiemy, jak wiele zawdzięczamy trosce i pośrednictwu aniołów. Niebiańskie istoty brały czynny udział w zawiłych sprawach ludzkości. — Wychowanie 213. PA 203.1
W przyszłym życiu zrozumiemy sprawy, które tutaj wielce nas trapią. Uświadomimy sobie, jak potężnego mieliśmy pomocnika i jak aniołowie Boży byli posyłani, by strzec nas, gdy podążaliśmy za radą Słowa Bożego. — The Signs of the Times, 3 styczeń 1906. PA 203.2
W przyszłym świecie Chrystus poprowadzi odkupionych nad rzekę żywota i będzie uczył ich wspaniałych lekcji prawdy. Odkryje przed nimi tajemnice przyrody. Zrozumieją, że to ręka Stwórcy utrzymuje światy w ich miejscu. Ujrzą kunszt Wielkiego Artysty w kolorach kwiatów polnych i poznają zamiary Miłosiernego Ojca, który udziela każdego promienia światła. Wraz ze świętymi aniołami odkupieni w pieśniach wdzięczności i chwały uznają niezrównaną miłość Boga do niewdzięcznego świata. Wtedy zrozumieją, co znaczy, iż “tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny”. Jana 3,16. — The Review and Herald, 3 styczeń 1907. PA 203.3
[Dziedzice łaski] mają nawet świętszą więź z Bogiem niż aniołowie, którzy nigdy nie upadli. — Testimonies for the Church V, 740. PA 203.4
Przez moc Jego miłości i przez posłuszeństwo upadły człowiek, robak w prochu, ma być przekształcony i przygotowany do udziału w niebiańskiej rodzinie, do wiecznej wspólnoty z Bogiem i Chrystusem oraz świętymi aniołami. Niebo zatriumfuje, gdyż pustka powstała wskutek buntu szatana i jego zastępu zostanie wypełniona przez odkupionych Pańskich. — The Upward Look 61. PA 203.5
Bóg stworzył człowieka dla swojej chwały, aby po przejściu próby i doświadczeniu ludzkość mogła się zjednoczyć z niebiańską rodziną. Bożym celem było zapełnić niebo ludźmi pod warunkiem, że okażą się posłuszni Jego każdemu słowu. Adam musiał być poddany próbie, by można było się przekonać, czy będzie posłuszny jak lojalni aniołowie, czy też dopuści się nieposłuszeństwa. — SDA Bible Commentary I, 1082. PA 203.6
Miłość i współczucie, które Bóg wpoił w serce człowieka, znajdą tam swe prawdziwe i najpiękniejsze urzeczywistnienie. Nieskalane obcowanie ze świętymi istotami i niczym niezmącona przyjaźń ze wspaniałymi aniołami i wiernymi wszystkich wieków, którzy obmyli swe szaty we krwi Baranka, święta wstęga, która łączy “wszelki ród na niebie i na ziemi” (Efezjan 3,15, BT) — wszystko to będzie się przyczyniało do szczęścia zbawionych. — Wielki bój 411. PA 204.1