Gdy cierpienie przyszło na mego męża, zostali wybrani inni mężczyźni aby zająć jego miejsce. Oni rozpoczęli z dobrymi chęciami ale nigdy nie nauczyli się samozaparcia. Gdyby czuli konieczność żarliwego upokorzenia się przed Bogiem każdego dnia i niesamolubne poświęcenie w pomocy i nie polegali na sobie ale na mądrości Bożej, wtedy pokazaliby że to co czynią wypływało z Boga. Gdyby zwracali uwagę na rady i pouczenia, które im dawano, gdyż nie słuchali Ducha Bożego, wtedy uchroniliby się od grzechu. ZD 244.2
Człowiek, który jest szczery przed Bogiem, będzie sprawiedliwie postępował ze swoimi współpracownikami, niezależnie czy to jest w jego osobistym interesie czy nie. Zewnętrzne czyny są wiernym odzwierciedleniem wewnętrznych zasad. Wielu, których Bóg powołał do swojego dzieła, jest doświadczonych i badanych. Są także inni, których On teraz bada i doświadcza. ZD 244.3
Po tym jak Bóg nas wypróbowywał i badał w piecu cierpienia, podniósł mojego męża i dał mu większą jasność umysłu i moc intelektu by planować i czynić niż miał przed cierpieniem. Kiedy mój mąż czuł własną słabość i działał w bojaźni Bożej, wtedy Pan był jego mocą. Szybki w mowie i czynie prowadził naprzód dzieło reformy gdyż w przeciwnym razie mogłoby być zatrzymane. Czynił wiele szczodrych darów obawiając się że jego środki mogłyby być pułapką dla niego. ZD 244.4