Nasze oczekiwania teraz skupiły się na przyjściu Pana w 1844 roku. To był także czas poselstwa drugiego anioła, który lecąc pośrodku nieba krzyczał: “Upadł Babilon ono miasto wielkie!” (Objawienie 14,8), to poselstwo było po raz pierwszy ogłoszone przez sługi Boże latem 1844 roku. W efekcie wielu odeszło z upadłych kościołów. Rozległ się “zew o północy”, głoszono: “Spójrz, Pan i Oblubieniec nadchodzi, wyjdźcie mu na spotkanie”. W każdej części kraju zajaśniało światło tego poselstwa a wołanie przebudziło tysiące. Z miasta do miasta, ze wsi do wsi aż do odległych regionów kraju dotarło do uczonych i zdolnych jak i do prostych i nieuczonych. ZD 59.1
To był najszczęśliwszy rok mojego życia. Byłam pełna radosnego oczekiwania. Ale czułam wielką litość i niepokój o tych, którzy byli zniechęceni i nie mieli nadziei w Jezusie. Byliśmy jako lud zjednoczeni w gorliwej modlitwie o prawdziwe doświadczenie i nieomylny dowód przyjęcia nas przez Boga. ZD 59.2