Ծնողներն իրավասու են մտածելու իրենց ընտանիքի կազմը մե-ծացնելու մասին միայն այն դեպքում, երբ վստահ են, որ կարող են ապահովել իրենց երեխաների լավ խնամքն ու դաստիարակությունը։ Նրանք պիտի նախօրոք քննարկեն, թե ինչ կարող են անել իրենց երեխաների համար, ոչ ոք իրավունք չունի երեխա ունենալ դատա-պարտելով նրան բեռ դառնալու հասարակության համար։ Ընտանիքր պահելու միջոցներ ունե՞ն արդյոք ծնողները։ Եթե ոչ, ապա նրանք հանցագործություն են կատարում ծնելով երեխաներ, ովքեր հար-կադրված են տառապել խնամքի, սննդի ու հագուստի պակասից։ Նրանք, ովքեր ի վիճակի չեն հոգալու իրենց ընտանիքի մասին, չպետք է երեխաներ ունենան։ ԸԵԳ 49.1