ชาเป็นสารกระตุ้นชนิดหนึ่งและเมื่อดื่มถึงระตับหนึ่งสามารถก่อ ให้เกิดพิษได้ กาแฟและเครื่องดื่มอีกหลายชนิดที่ได้รับความนิยมก็ออก ฤทธิ์ในลักษณะเดียวกัน ผลที่ได้รับเบื้องด้นคือเกิดความรู้สึกกระปรกระ- เปร่า ประสาทของกระเพาะถูกกระตุ้นและส่งความผิดปกตินี้ไปยังสมอง ท่าให้สมองเกิดการดื่นตัวจนต้องเร่งการทำงานของหัวใจและเพิ่มพลังงาน ช่วงสั้นๆ ให้ทั่วร่างกาย ความอ่อนเพลียเหนื่อยล้าจะหายไป และดูเหมือน ว่าร่างกายจะมีกำลังวังชามากขึ้น สมองมีความดื่นตัว ความนึกคิดเกิด ฉับไวแจ่มใสยิ่งขึ้น {MH 326.1} MHTh 359.2
เพราะผลลัพธ์เหล่านี้ หลายคนเข้าใจว่านํ้าชาและกาแฟที่ดื่มไปเป็น ประโยชน์ต่อคนเหล่านี้อย่างมากมาย แต่เรื่องนี้เป็นความเข้าใจที่ผิด เพราะ ชาและกาแฟไม่ได้มีส่วนช่วยในการบำรุงร่างกาย ผลที่รู้สึกนั้นเกิดขึ้นก่อน จะมีกระบวนการย่อยและการดูดซึมเสียด้วยซํ้า และสิ่งที่รู้สึกเหมือน กำลังวังชาที่เพิ่มขึ้นนั้น แท้จริงเป็นเพียงการตื่นตัวของระบบประสาท และ เมื่อฤทธิ์ของสารกระตุ้นหมดไป กำลังเรี่ยวแรงที่ผิดธรรมชาตินี้ลดลง ทำ ให้เกิดอาการอ่อนเปลี้ยเพลียแรงในระดับเดียวกันตามมา {MH 326.2} MHTh 359.3
ผู้ที่ดื่มเครื่องดื่มที่มืฤทธิ์ในการกระตุ้นระบบประสาทเป็นประจำจะ ทำให้กำลังเรี่ยวแรงของร่างกายค่อยๆ เสื่อมถอยลง โดยจะทำให้เกิดอาการ ปวดศีรษะ ภาวะนอนไม่หลับ อาการใจสั่น อาหารไม่ย่อย มือสั่นและอา การอื่นๆ อีกหลายประการที่เป็นอันตรายต่อร่างกายตามมา ประสาทที่ อ่อนล้าต้องการการพีกผ่อนและความนิ่งสงบแทนการตื่นตัวและทำงาน หนัก ธรรมชาติต้องการเวลาฟื้นฟูพลังงานที่สูญเสียไป เมื่อพลังงานถูก กระตุ้นไปอย่างต่อเนื่อง การฟื้นฟูยิ่งต้องการเวลามากขึ้น แต่ในขณะที่ ร่างกายเริ่มหมดกำลัง การพลิกฟื้นร่างกายเพื่อให้มีกำลังวังชาแบบเดิม จะ ค่อยๆ ยากยิ่งขึ้น ร่างกายเริ่มควบคุมความรูสึกอยากเสพสารกระตุ้นไม่ได้ จนกระทั่งมาถึงจุดที่เหนือกว่าอำนาจของจิตใจที่จะปฏิเสธได้ ร่างกายจะ เกิดความต้องการเสพสารกระตุ้นที่มีฤทธิ์แรงมากยิ่งขึ้น ในที่สุดร่างกาย หมดเรี่ยวหมดแรงและไม่อาจตอบลนองต่อการฟินฟูได้อีกต่อไป {MH 326.3} MHTh 360.1