ภัยอันตรายที่ยิ่งใหญ่ของมนุษย์คือ การหลอกลวงตัวเองและการ หลงวางใจในตัวเอง และด้วยเหตุนี้จึงเหินห่างไปจากพระเจ้าผู้ทรงเป็นบ่อ เกิดแห่งกำลัง ความรู้สึกฝักใฝ่โดยธรรมชาติในจิตใจของเรา หากไม่ได้รับ การแก้ไขด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า จะทำให้จิตใจของเราตาย ด้านต่อศีลธรรมและความชอบธรรม หากเราไม่เข้าสนิทกับพระเจ้าอย่าง แท้จริง เราไม่อาจด้านทานต่ออิทธิพลอันชั่วร้ายของการตามใจตัวเอง การ รักตัวเองและการทดลองของความผิดบาปได้{MH 455.3} MHTh 514.1
เพื่อรับความช่วยเหลือจากพระคริสต์ เราต้องตระหนักถึงความ จำเป็นของเรา เราต้องมีความรู้แจ้งในตัวของเราเอง ผู้ที่รู้ตัวเองว่าเป็นคน บาปเท่านั้นที่พระคริสต์ทรงช่วยให้รอดไต้ เมื่อใดก็ตามที่เราตระหนักว่า ตัวของเรานั้นหมดหนทางอย่างสิ้นเชิงที่จะช่วยเหลือตัวเองได้และเลิก ไว้วางใจในตัวเองทั้งสิ้นแล้วเท่านั้น เราจึงจะสัมผัสถึงฤทธานุภาพของ พระเจ้าได้ {MH 455.4} MHTh 514.2
การละทิ้งตนนี้ไม่ใช่ลงมือกระทำเมื่อครั้นเริ่มตันชีวิตคริสเตียน เท่านั้้น ในทุกๆ ย่างกาวที่มุ่ง ไปสู่สวรรค์ การละทิ้งตนตอง เดรบการ ใคร่ครวญและเริ่มตันใหม่ การทำความดีของเราทั้งปวงต้องพึ่งพาอาศัย ฤทธิ์อำนาจที่อยู่ภายนอกตัวของเราเอง ด้วยเหตุนี้ จิตใจของเราจึงจำเป็น ต้องแสวงหาพระเจ้าอยู่เสมอ เราต้องสารภาพบาปด้วยความตั้งใจจริงและ ถ่อมจิตใจลงต่อหน้าพระพักตร์ของพระองค์เสมอ ภัยอันตรายมากมายต่าง รายล้อมตัวเรา และเราจะมีความปลอดภัยก็ต่อเมื่อ เราสำนึกถึงความ อ่อนแอของตนเองและยึดมั่นในความเชื่อต่อพระผู้ทรงช่วยให้รอดผู้ทรง มหิทธิฤทธิ์เท่านั้น {MH 455.5} MHTh 514.3