وقتی که بنی اسرائیل وارد کنعان شدند، با تصرف کامل سرزمین، هدف خدا را کامل نکردند. پس از فتح جزئی از آن سرزمین، در آنجا ساکن شدند تا از ثمره پیروزیهای خود لذت ببرند. در بی ایمانی و عشق به راحت طلبی، در بخشهایی که فاتح آن شده بودند سکونت گزیدند، در عوض این که به پیش بروند و سرزمین های دیگری را اشغال کنند. بدین جهت شروع به جدا شدن از خدا کردند. آنان با کوتاهی خود در تداوم اهداف او، برای خدا ناممکن ساختند تا وعده برکات را به کمال رساند. آیا کلیسای امروزی نیز همان کار را نمی کند؟ مسیحیان معترف، دنیا را در مقابل خود دارند که به انجیل نیاز دارند ولی در عوض، دور هم جمع می شوند تا به تنهایی از امتیازات آن بهره مند شوند. آنان این ضرورت را حس نمی کنند که به مناطق تازه ای بروند و پیام رستگاری را به مناطقی فراتر انتقال دهند. آنان از به کمال رساندن ماموریت مسیح امتناع می ورزند که فرمود: «به تمامی جهان بروید و انجیل را برای خلایق موعظه کنید»؟ آیا آنان از کلیسای یهودی، کم تقصیر ترند؟- شهادتهایی برای کلیسا ۸: ۱۱۹. KM 204.5