پولس سخنوری فصیح بود. پیش از گرایش به مسیح، او اغلب با خوش بیانی و فن بیان در پی تحت تاثیر قرار دادن شنوندگان خود بود. ولی او اینک همه اینها را به کناری گذاشته بود. در عوض غوطه خوردن در توصیفات شاعرانه و خیالی، که موجب خشنودی احساسات و ایجاد تخیلات می شد، ولیکن به تجربیات روزانه زندگی مربوط نمی شد، پولس مترصد شد تا از زبانی ساده استفاده کند تا حقایقی که از اهمیت حیاتی برخوردار است را وارد قلب ها سازد. اظهارات خیالی از حقیقت می تواند موجب خلسه احساسی شود؛ ولی اکثر اوقات حقایق ارائه شده به این شیوه غذای لازم را برای تقویت و استحکام ایماندار برای نبردهای زندگی تامین نمی کند. نیازهای بدیهی، مشقات زمان حاضر، از جانهایی که در تقلا هستند، - این ها باید با رهنمودهای کاربردی و درست از اصول بنیادین مسیحیت رسیدگی شود.- اعمال رسولان، ۲۵۱ و ۲۵۲. KM 139.1