عیسی چهل روز با حواریون خود مانده بود، و باعث خوشی و شادمانی دل های ایشان شده بود، در حینی که برای آنان کامل تر در باره واقعیت های پادشاهی خویش سخن گفت. او به ایشان ماموریت داد تا از اموری که در باره مصایب، مرگ و قیام او دیده و شنیده بودند به همگان شهادت دهند مبنی بر این که او برای گناه قربانی شد و تمامی کسانی که نزد او بیایند، حیات جاودان خواهند یافت. او با مهر و محبت و وفای خویش به ایشان گفت که آنان جفا دیده و دچار سختی خواهند شد ولی با بخاطر آوردن تجربیات خویش و یادآوری کلامی که او با ایشان گفته بود آسودگی و آرامش خواهند یافت. او به ایشان گفته بود که بر وسوسه های شیطان غلبه یافته بود و در میان آزمون ها و رنج ها به پیروزی دست یافته بود. شیطان بیش از این بر او قدرت نداشت، ولی وسوسه های خود را مستقیماً بر کسانی که به نام او ایمان داشته باشند وارد خواهد ساخت. ولی آنان نیز غلبه خواهند یافت، همانگونه که او غلبه یافت. عیسی به حواریون خویش قدرت ارزانی داشت تا معجزات کنند و به ایشان گفت که گرچه به واسطه انسان های شریر جفا خواهند دید، او هر از گاهی فرشتگان خویش را خواهد فرستاد تا آنان را رهایی دهند؛ و زندگی آنان نمی تواند گرفته شود تا این که ماموریت ایشان کامل شود؛ آنگاه از آنان خواسته خواهد شد تا شهادت هایی را که حمل کرده اند را با خون خود مُهر کنند. DR 209.2
پیروانِ دلنگران او به مسرت، به تعالیم وی گوش جان سپردند و با اشتیاق هر کلمه ای را که از زبان مقدس او جاری می گشت، گرامی می داشتند. حال برای آنان مسلّم گردیده بود که او منجی جهان است. کلام او در عمق قلب های آنان جای گرفته بود و غصه دار بودند که باید به زودی از معلم آسمانی خویش جدا شده و بیش از این کلام فیوضانه و تسلی بخش وی را از زبان وی بشنوند. ولی قلوب ایشان دوباره با محبت و خوشیِ بی اندازه گرم شد، هنگامی که عیسی به آنان گفت که او باید برود و قصرهایی را برای ایشان آماده کند و دوباره بازگشته و آن ها را با خود ببرد تا برای همیشه با او باشند. او همچنین وعده داد تا تسلی دهنده، روح القدس را فرستاده تا آنان را به حقیقت رهنمون سازد. « پس ایشان را بیرون از شهر تا بیت عَنْیَا برد و دستهای خود را بلند کرده، ایشان را برکت داد » )لوقا ۲: ۰ (.۴ ۵ DR 210.1