1 I przybliżali się do niego wszyscy celnicy i grzesznicy, aby go słuchali. PB — Łukasza 15:1
2 I szemrali Faryzeuszowie i nauczeni w Piśmie, mówiąc: Ten grzeszniki przyjmuje i je z nimi. PB — Łukasza 15:2
3 I powiedział im to podobieństwo, mówiąc: PB — Łukasza 15:3
4 Któryż z was człowiek, gdyby miał sto owiec, a straciłby jednę z nich, izali nie zostawia onych dziewięćdziesięciu i dziewięciu na puszczy, a nie idzie za oną, która zginęła, ażby ją znalazł? PB — Łukasza 15:4
5 A znalazłszy kładzie ją na ramiona swoje, radując się. PB — Łukasza 15:5
6 A przyszedłszy do domu, zwołuje przyjaciół, i sąsiadów, mówiąc im: Radujcie się ze mną; bom znalazł owcę, która była zginęła. PB — Łukasza 15:6
7 Powiadam wam, że taka będzie radość w niebie nad jednym grzesznikiem pokutującym, więcej niż nad dziewięćdziesiąt i dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują pokuty. PB — Łukasza 15:7
8 Albo która niewiasta mając dziesięć groszy, jeźliby straciła grosz jeden, izali nie zapala świecy, i nie umiata domu, a nie szuka z pilnością, ażby znalazła? PB — Łukasza 15:8
9 A znalazłszy, zwołuje przyjaciółek i sąsiadek, mówiąc: Radujcie się ze mną; albowiem znalazłam grosz, którym była straciła. PB — Łukasza 15:9
10 Tak, powiadam wam, będzie radość przed Anioły Bożymi nad jednym grzesznikiem pokutującym. PB — Łukasza 15:10
11 Nadto rzekł: Człowiek niektóry miał dwóch synów, PB — Łukasza 15:11
12 I rzekł młodszy z nich ojcu: Ojcze! daj mi dział majętności na mię przypadający. I rozdzielił im majętność. PB — Łukasza 15:12
13 A po niewielu dniach, zebrawszy wszystko on młodszy syn, odjechał w daleką krainę, i rozproszył tam majętność swoję, żyjąc rozpustnie. PB — Łukasza 15:13
14 A gdy wszystko potracił, stał się głód wielki w onej krainie, a on począł niedostatek cierpieć. PB — Łukasza 15:14
15 A tak szedłszy, przystał do jednego mieszczanina onej krainy, który go posłał do folwarku swego, aby pasł świnie. PB — Łukasza 15:15
16 I żądał napełnić brzuch swój młótem, które jadały świnie; ale mu nikt nie dawał. PB — Łukasza 15:16
17 Potem przyszedłszy do siebie, rzekł: O jako wiele najemników ojca mego mają dosyć chleba, a ja od głodu ginę! PB — Łukasza 15:17
18 Wstawszy tedy, pójdę do ojca mego i rzekę mu: Ojcze! zgrzeszyłem przeciwko niebu i przed tobą. PB — Łukasza 15:18
19 I nie jestem godzien więcej być nazywany synem twoim, uczyń mię jako jednego z najemników twoich. PB — Łukasza 15:19
20 Tedy wstawszy, szedł do ojca swego. A gdy on jeszcze był opodal, ujrzał go ojciec jego, i użaliwszy się go, przybieżał, a padłszy na szyję jego, pocałował go. PB — Łukasza 15:20
21 I rzekł mu syn: Ojcze! zgrzeszyłem przeciwko niebu i przed tobą, i jużem nie jest godzien, abym był nazywany synem twoim. PB — Łukasza 15:21
22 Rzekł tedy ojciec do sług swoich: Przynieście onę przednią szatę, a obleczcie go, i dajcie pierścień na rękę jego, i obuwie na nogi jego. PB — Łukasza 15:22
23 A przywiódłszy ono tłuste cielę, zabijcie, a jedząc bądźmy weseli. PB — Łukasza 15:23
24 Albowiem ten syn mój umarł był, a zasię ożył; zginął był, i znaleziony jest; i poczęli się weselić. PB — Łukasza 15:24
25 Ale starszy syn jego był na polu; a gdy przychodząc przybliżył się ku domowi, usłyszał muzykę i tańce; PB — Łukasza 15:25
26 A zawoławszy jednego z sług, pytał, co by to było. PB — Łukasza 15:26
27 A on mu powiedział: Brat twój przyszedł, i zabił ojciec twój ono tłuste cielę, iż go zdrowego dostał. PB — Łukasza 15:27
28 I rozgniewał się, a nie chciał wnijść; ale ojciec jego wyszedłszy prosił go. PB — Łukasza 15:28
29 A on odpowiadając, rzekł ojcu: Oto przez tak wiele lat służę tobie, a nigdym nie przestąpił przykazania twego; wszakżeś mi nigdy nie dał koźlęcia, abym się z przyjacioły moimi weselił. PB — Łukasza 15:29
30 Ale gdy ten syn twój, który pożarł majętność twoję z wszetecznicami, przyszedł, zabiłeś mu ono tłuste cielę. PB — Łukasza 15:30
31 A on mu rzekł; Synu! tyś zawsze ze mną, a wszystkie dobra moje twoje są. PB — Łukasza 15:31
32 Lecz trzeba było weselić się i radować, że ten brat twój umarł był, a zasię ożył, i zginął był a znaleziony jest. PB — Łukasza 15:32