1 A pierwszego dnia po sabacie bardzo rano przyszły do grobu, niosąc rzeczy wonne, które były nagotowały i niektóre inne z niemi; PB — Łukasza 24:1
2 I znalazły kamień odwalony od grobu. PB — Łukasza 24:2
3 A wszedłszy w grób, nie znalazły ciała Pana Jezusowego. PB — Łukasza 24:3
4 I stało się, gdy się dlatego zatrwożyły, że oto dwaj mężowie stanęli przy nich w szatach świetnych. PB — Łukasza 24:4
5 A gdy się one bały i schyliły twarz swoję ku ziemi, rzekli do nich: Cóż szukacie żyjącego między umarłymi? PB — Łukasza 24:5
6 Nie maszci go tu, ale wstał: wspomnijcie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilei, PB — Łukasza 24:6
7 Mówiąc: Iż Syn człowieczy musi być wydany w ręce ludzi grzesznych, i być ukrzyżowany, a trzeciego dnia zmartwychwstać. PB — Łukasza 24:7
8 I wspomniały na słowa jego. PB — Łukasza 24:8
9 A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszystko onym jedenastu i innym wszystkim. PB — Łukasza 24:9
10 A była Maryja Magdalena i Joanna, i Maryja, matka Jakóbowa, i inne z niemi, które to powiadały Apostołom. PB — Łukasza 24:10
11 Ale się im zdały jako plotki słowa ich, i nie wierzyli im. PB — Łukasza 24:11
12 Tedy Piotr wstawszy, bieżał do grobu, a nachyliwszy się, ujrzał same tylko prześcieradła leżące, i odszedł, dziwując się sam u siebie temu, co się stało. PB — Łukasza 24:12
13 A oto dwaj z nich tegoż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajan od Jeruzalemu, które zwano Emaus. PB — Łukasza 24:13
14 A ci rozmawiali z sobą o tem wszystkiem, co się było stało. PB — Łukasza 24:14
15 I stało się, gdy oni rozmawiali i wespół się pytali, że i Jezus przybliżywszy się, szedł z nimi. PB — Łukasza 24:15
16 Ale oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali. PB — Łukasza 24:16
17 I rzekł do nich: Cóż to za rozmowy, które macie między sobą idąc, a jesteście smutni? PB — Łukasza 24:17
18 A odpowiadając mu jeden, któremu było imię Kleofas, rzekł mu: Tyś sam przychodniem w Jeruzalemie, a nie wiesz, co się w niem w tych dniach stało? PB — Łukasza 24:18
19 I rzekł im: Cóż? A oni mu rzekli: O Jezusie Nazareńskim, który był mąż prorok, mocny w uczynku i w mowie przed Bogiem i wszystkim ludem; PB — Łukasza 24:19
20 A jako go wydali przedniejsi kapłani i przełożeni nasi, aby był skazany na śmierć; i ukrzyżowali go. PB — Łukasza 24:20
21 A myśmy się spodziewali, iż on miał odkupić Izraela; ale teraz temu wszystkiemu dziś jest trzeci dzień, jako się to stało. PB — Łukasza 24:21
22 Lecz i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które raniuczko były u grobu; PB — Łukasza 24:22
23 A nie znalazłszy ciała jego, przyszły powiadając, iż widzenie Anielskie widziały, którzy powiadają, iż on żyje. PB — Łukasza 24:23
24 I chodzili niektórzy z naszych do grobu, i tak znaleźli, jako i niewiasty powiadały; ale samego nie widzieli. PB — Łukasza 24:24
25 Tedy on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy! PB — Łukasza 24:25
26 Azaż nie musiał Chrystus tego cierpieć i wnijść do chwały swojej? PB — Łukasza 24:26
27 A począwszy od Mojżesza i od wszystkich proroków, wykładał im wszystkie one Pisma, które o nim napisane były. PB — Łukasza 24:27
28 I przybliżył się ku miasteczku, do którego szli, a on pokazywał, jakoby miał dalej iść. PB — Łukasza 24:28
29 Ale go oni przymusili, mówiąc: Zostań z nami, boć się ma ku wieczorowi, i już się dzień nachylił. I wszedł, aby został z nimi. PB — Łukasza 24:29
30 I stało się, gdy on siedział z nimi za stołem, wziąwszy chleb, błogosławił, a łamiąc podawał im. PB — Łukasza 24:30
31 I otworzyły się oczy ich, i poznali go; ale on zniknął z oczu ich. PB — Łukasza 24:31
32 I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy z nami w drodze mówił, i gdy nam Pisma otwierał? PB — Łukasza 24:32
33 A wstawszy onejże godziny, wrócili się do Jeruzalemu, i znaleźli zgromadzonych onych jedenaście, i tych, którzy z nimi byli, PB — Łukasza 24:33
34 Powiadających: Iż wstał Pan prawdziwie, i ukazał się Szymonowi. PB — Łukasza 24:34
35 A oni też powiedzieli, co się stało w drodze, i jako go poznali w łamaniu chleba. PB — Łukasza 24:35
36 A gdy oni to mówili, stanął sam Jezus w pośrodku nich, i rzekł im: Pokój wam! PB — Łukasza 24:36
37 A oni przelęknąwszy się i przestraszeni będąc, mniemali, iż ducha widzieli. PB — Łukasza 24:37
38 I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli, i czemu myśli wstępują do serc waszych? PB — Łukasza 24:38
39 Oglądajcie ręce moje i nogi moje, żemci ja jest on; dotykajcie się mnie, a obaczcie; bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że ja mam. PB — Łukasza 24:39
40 A to rzekłszy, pokazał im ręce i nogi. PB — Łukasza 24:40
41 Lecz gdy oni jeszcze nie wierzyli od radości, ale się dziwowali, rzekł im: Macie tu co jeść? PB — Łukasza 24:41
42 A oni mu podali sztukę ryby pieczonej i plastr miodu. PB — Łukasza 24:42
43 A on wziąwszy, jadł przed nimi. PB — Łukasza 24:43
44 I rzekł do nich: Teć są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami, iż się musi wypełnić wszystko, co napisano w zakonie Mojżeszowym i w prorokach, i w psalmach o mnie. PB — Łukasza 24:44
45 Tedy im otworzył zmysł, żeby rozumieli Pisma. PB — Łukasza 24:45
46 I rzekł im: Takci napisano, i tak musiał Chrystus cierpieć, i trzeciego dnia zmartwychwstać; PB — Łukasza 24:46
47 I aby była kazana w imieniu jego pokuta i odpuszczenie grzechów między wszystkimi narody, począwszy od Jeruzalemu. PB — Łukasza 24:47
48 A wy jesteście świadkami tego. PB — Łukasza 24:48
49 A oto ja poślę na was obietnicę Ojca mego, a wy zostańcie w mieście Jeruzalemie, dokąd nie będziecie przyobleczeni mocą z wysokości. PB — Łukasza 24:49
50 I wywiódł je precz aż do Betanii, a podniósłszy ręce swoje błogosławił im. PB — Łukasza 24:50
51 I stało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, i był niesiony w górę do nieba. PB — Łukasza 24:51
52 A oni pokłoniwszy mu się, wrócili się do Jeruzalemu z radością wielką. PB — Łukasza 24:52
53 I byli zawsze w kościele, chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen. PB — Łukasza 24:53