1 Było potem święto żydowskie, i wstąpił Jezus do Jeruzalemu. PB — Jana 5:1
2 A była w Jeruzalemie przy owczej bramie sadzawka, którą zowią po żydowsku Betesda, mająca pięć ganków. PB — Jana 5:2
3 W tych leżało mnóstwo wielkie niedołężnych, ślepych, chromych, wyschłych, którzy czekali poruszenia wody. PB — Jana 5:3
4 Albowiem Anioł czasu pewnego zstępował w sadzawkę i poruszał wodę; a tak, kto pierwszy wstąpił po wzruszeniu wody, stawał się zdrowym, jakąbykolwiek chorobą zdjęty był. PB — Jana 5:4
5 A był tam niektóry człowiek trzydzieści i ośm lat chorobą złożony. PB — Jana 5:5
6 Tego gdy Jezus ujrzał leżącego, a poznawszy, że już przez długi czas chorował, rzekł mu: Chcesz być zdrów? PB — Jana 5:6
7 Odpowiedział mu on chory: Panie! nie ma człowieka, który by mię, gdy bywa poruszona woda, wrzucił do sadzawki; ale gdy ja idę, inszy przede mną wstępuje. PB — Jana 5:7
8 Rzekł mu Jezus: Wstań, weźmij łoże twoje, a chodź. PB — Jana 5:8
9 A zarazem stał się zdrowym on człowiek, i wziął łoże swoje, i chodził. A był sabat onego dnia. PB — Jana 5:9
10 Tedy rzekli Żydowie onemu uzdrowionemu: Sabat jest, nie godzi ci się łoża nosić. PB — Jana 5:10
11 Odpowiedział im: Ten, który mię uzdrowił, tenże mi rzekł: Weźmij łoże twoje, a chodź. PB — Jana 5:11
12 I pytali go: Któryż jest ten człowiek, co ci powiedział: Weźmij łoże twoje, a chodź? PB — Jana 5:12
13 A on uzdrowiony nie wiedział, kto by był; albowiem był Jezus ustąpił, ponieważ wiele ludu było na onem miejscu. PB — Jana 5:13
14 Potem go Jezus znalazł w kościele i rzekł mu: Otoś się stał zdrowym, nie grzesz więcej, aby co gorszego na cię nie przyszło. PB — Jana 5:14
15 A odszedłszy on człowiek, powiedział Żydom, iż to był Jezus, który go uzdrowił. PB — Jana 5:15
16 A przetoż Żydowie prześladowali Jezusa i szukali, jakoby go zabili, że to uczynił w sabat. PB — Jana 5:16
17 A Jezus im odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd pracuje, i ja pracuję; PB — Jana 5:17
18 Dlatego tedy tem więcej szukali Żydowie, jakoby go zabili, nie tylko, iż gwałcił sabat, ale że i Ojca swego powiadał być Bogiem, czyniąc się równym Bogu. PB — Jana 5:18
19 Odpowiedział tedy Jezus i rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, nie może Syn sam od siebie nic czynić, jedno co widzi, że Ojciec czyni; albowiem cokolwiek on czyni, to także i Syn czyni. PB — Jana 5:19
20 Boć Ojciec miłuje Syna i ukazuje mu wszystko, co sam czyni, i większe mu nad te sprawy pokaże, abyście się wy dziwowali. PB — Jana 5:20
21 Albowiem jako Ojciec wzbudza umarłe i ożywia, tak i Syn, które chce, ożywia. PB — Jana 5:21
22 Bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi, PB — Jana 5:22
23 Aby wszyscy czcili Syna, tak jako czczą Ojca; kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał. PB — Jana 5:23
24 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto słowa mego słucha i wierzy onemu, który mię posłał, ma żywot wieczny i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł z śmierci do żywota. PB — Jana 5:24
25 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Że idzie godzina i teraz jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, a którzy usłyszą, żyć będą. PB — Jana 5:25
26 Albowiem jako Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, aby miał żywot w samym sobie. PB — Jana 5:26
27 I dał mu moc i sąd czynić; bo jest Synem człowieczym. PB — Jana 5:27
28 Nie dziwujcież się temu; boć przyjdzie godzina, w którą wszyscy, co są w grobach, usłyszą głos jego; PB — Jana 5:28
29 I pójdą ci, którzy dobrze czynili, na powstanie żywota; ale ci, którzy źle czynili, na powstanie sądu. PB — Jana 5:29
30 Nie mogęć ja sam od siebie nic czynić; jako słyszę, tak sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli tego, który mię posłał, Ojca. PB — Jana 5:30
31 Jeźliżeć ja sam o sobie świadczę, świadectwo moje nie jest prawdziwe. PB — Jana 5:31
32 Inszy jest, co o mnie świadczy, i wiem, że prawdziwe jest świadectwo, które wydaje o mnie. PB — Jana 5:32
33 Wyście słali do Jana, a on dał świadectwo prawdzie. PB — Jana 5:33
34 Ale ja nie od człowieka świadectwo biorę, ale to mówię, abyście wy byli zbawieni. PB — Jana 5:34
35 Onci był świecą gorejącą i świecącą, a wyście się chcieli do czasu poradować w światłości jego. PB — Jana 5:35
36 Ale ja mam świadectwo większe niż Janowe; albowiem sprawy, które mi dał Ojciec, abym je wykonał, te same sprawy, które ja czynię, świadczą o mnie, iż mię Ojciec posłał. PB — Jana 5:36
37 A Ojciec, który mię posłał, onże świadczył o mnie, któregoście wy głosu nigdy nie słyszeli, aniście osoby jego widzieli; PB — Jana 5:37
38 I słowa jego nie macie w sobie mieszkającego; albowiem, którego on posłał, temu nie wierzycie. PB — Jana 5:38
39 Badajcież się Pism; boć się wam zda, że w nich żywot wieczny macie, a one są, które świadectwo wydawają o mnie. PB — Jana 5:39
40 A wżdy do mnie przyjść nie chcecie, abyście żywot mieli. PB — Jana 5:40
41 Chwały od ludzi nie przyjmuję. PB — Jana 5:41
42 Alem was poznał, że miłości Bożej nie macie w sobie. PB — Jana 5:42
43 Jam przyszedł w imieniu Ojca mego, a nie przyjmujecie mnie: jeźliżby przyszedł inny w imieniu swojem, onego przyjmiecie. PB — Jana 5:43
44 Jakoż wy możecie wierzyć, chwałę jedni od drugich przyjmując, ponieważ chwały, która jest od samego Boga, nie szukacie? PB — Jana 5:44
45 Nie mniemajcie, abym ja was miał oskarżać przed Ojcem; jestci, który skarży na was, Mojżesz, w którym wy nadzieję macie. PB — Jana 5:45
46 Bo gdybyście wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i mnie; gdyż on o mnie pisał. PB — Jana 5:46
47 Ale ponieważ pismom jego nie wierzycie, i jakoż słowom moim uwierzycie? PB — Jana 5:47