1 Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto nie wchodzi drzwiami do owczarni, ale wchodzi inędy, ten jest złodziej i zbójca; PB — Jana 10:1
2 Lecz kto wchodzi drzwiami, pasterzem jest owiec. PB — Jana 10:2
3 Temu odźwierny otwiera i owce słuchają głosu jego, a on swoich własnych owiec z imienia woła i wywodzi je. PB — Jana 10:3
4 A gdy wypuści owce swoje, idzie przed niemi, a owce idą za nim; bo znają głos jego. PB — Jana 10:4
5 Ale za cudzym nie idą, lecz uciekają od niego; bo nie znają głosu obcych. PB — Jana 10:5
6 Tę im przypowieść Jezus powiedział; lecz oni nie zrozumieli tego, co im mówił. PB — Jana 10:6
7 Rzekł im tedy zasię Jezus: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam, iżem ja jest drzwiami owiec. PB — Jana 10:7
8 Wszyscy, ile ich przede mną przyszło, złodzieje są i zbójcy; ale ich nie słuchały owce. PB — Jana 10:8
9 Jamci jest drzwiami; jeźli kto przez mię wnijdzie, zbawiony będzie, a wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znajdzie. PB — Jana 10:9
10 Złodziej nie przychodzi, jedno żeby kradł, a zabijał i tracił; jam przyszedł, aby żywot miały, i obficie miały. PB — Jana 10:10
11 Jam jest on dobry pasterz; dobry pasterz duszę swoję kładzie za owce. PB — Jana 10:11
12 Lecz najemnik i ten, który nie jest pasterzem, którego nie są owce własne, widząc wilka przychodzącego, opuszcza owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce. PB — Jana 10:12
13 A najemnik ucieka, iż jest najemnik i nie ma pieczy o owcach. PB — Jana 10:13
14 Jam jest on pasterz dobry i znam moje, a moje mię też znają. PB — Jana 10:14
15 Jako mię zna Ojciec i ja znam Ojca, i duszę moję kładę za owce. PB — Jana 10:15
16 A mam i drugie owce, które nie są z tej owczarni, i teć muszę przywieść; i głosu mego słuchać będą, a będzie jedna owczarnia i jeden pasterz. PB — Jana 10:16
17 Dlatego mię miłuje Ojciec, iż ja kładę duszę moję, abym ją zasię wziął. PB — Jana 10:17
18 Żaden jej nie bierze ode mnie, ale ja kładę ją sam od siebie; mam moc położyć ją i mam moc zasię wziąć ją. Toć rozkazanie wziąłem od Ojca mego. PB — Jana 10:18
19 Tedy się stało znowu rozerwanie między Żydami dla tych słów. PB — Jana 10:19
20 I mówiło ich wiele z nich: Dyjabelstwo ma i szaleje; czemuż go słuchacie? PB — Jana 10:20
21 Drudzy mówili: Te słowa nie są dyjabelstwo mającego; izali dyjabeł może ślepych oczy otwierać? PB — Jana 10:21
22 A było w Jeruzalemie poświęcanie kościoła, a zima była. PB — Jana 10:22
23 I przechadzał się Jezus w kościele, w przysionku Salomonowym. PB — Jana 10:23
24 Tedy go obstąpili Żydowie i rzekli mu: Dokądże dusze nasze na rzeczy trzymasz? Jeźliżeś ty jest Chrystus, powiedz nam jawnie. PB — Jana 10:24
25 Odpowiedział im Jezus: Powiedziałem wam, a nie wierzycie; sprawy, które ja czynię w imieniu Ojca mego, te o mnie świadczą. PB — Jana 10:25
26 Ale wy nie wierzycie; bo nie jesteście z owiec moich, jakom wam powiedział. PB — Jana 10:26
27 Owce moje głosu mego słuchają, a ja je znam i idą za mną; PB — Jana 10:27
28 A ja żywot wieczny daję im i nie zginą na wieki, ani ich żaden wydrze z ręki mojej. PB — Jana 10:28
29 Ojciec mój, który mi je dał, większy jest nad wszystkie, a żaden nie może ich wydrzeć z ręki Ojca mego. PB — Jana 10:29
30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy. PB — Jana 10:30
31 Porwali tedy znowu kamienie Żydowie, aby go ukamionowali. PB — Jana 10:31
32 Odpowiedział im Jezus: Wiele dobrych uczynków ukazałem wam od Ojca mego, dla któregoż z tych uczynków kamionujecie mię? PB — Jana 10:32
33 Odpowiedzieli mu Żydowie, mówiąc: Dla dobrego uczynku nie kamionujemy cię, ale dla bluźnierstwa, to jest, że ty będąc człowiekiem, czynisz się sam Bogiem. PB — Jana 10:33
34 Odpowiedział im Jezus: Izali nie jest napisano w zakonie waszym: Jam rzekł: Bogowie jesteście? PB — Jana 10:34
35 Jeźliżeć one nazwał bogami, do których się stało słowo Boże, a nie może być Pismo skażone; PB — Jana 10:35
36 A mnie, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, wy mówicie: Bluźnisz, żem rzekł: Jestem Synem Bożym? PB — Jana 10:36
37 Jeźliż nie czynię spraw Ojca mego, nie wierzcież mi. PB — Jana 10:37
38 A jeźliż czynię, chociażbyście mnie nie wierzyli, wierzcież uczynkom, abyście poznali i wierzyli, żeć Ojciec jest we mnie, a ja w nim. PB — Jana 10:38
39 Tedy zasię szukali, jakoby go pojmać; ale uszedł z rąk ich. PB — Jana 10:39
40 I odszedł zasię za Jordan na ono miejsce, gdzie przedtem Jan chrzcił, i tamże mieszkał. PB — Jana 10:40
41 A wiele ich do niego przychodziło i mówili: Janci wprawdzie żadnego cudu nie uczynił; wszakże wszystko, cokolwiek Jan o tym powiedział, prawdziwe było. PB — Jana 10:41
42 I wiele ich tam uwierzyło weń. PB — Jana 10:42