Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents
Frá Ræðustóli Náttúrunnar - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    “Fyrirgef oss syndir vorar, því að vjer fyrirgefum og sjálfir öllum skuldunautum vorum.”

    Jesús kennir, að vjer getum einungis fengið fyrirgef ningu hjá Guði, þegar vjer fyrirgefum öðrum. Það er kærleikur Guðs, sem dregur oss til hans, og þessi kærleikur getur ekki snert hjörtu vor án þess að vekja kærleika til meðbræðra vorra.FRN 141.3

    Þegar Jesús hafði lokið bæn þeirri er vjer köllum “Faðir vor”, bætti hann við: “Því að ef þjer fyrirgefið mönnunum misgjörðir þeirra, þá mun yðar himneski Faðir einnig fyrirgefa yður. En ef þjer fyrirgefið ekki mönnunum þeirra misgjörðir, þá mun Faðir yðar ekki heldur fyrirgefa yðar misgjörðir.FRN 141.4

    Sá, sem er ófús að fyrirgefa, slítur með því samband- inu við þá uppsprettu, hvar hann einungis getur hlotið miskunn Guðs. Vjer megum ekki ætla, að vjer þurfum ekki að fyrirgefa nema því aðeins að þeir, sem hafa gjört á hluta vorn, játi yfirsjón sína. Það er þeirra að auðmýkja hjarta sitt með iðrun og játningu; en vjer verðum að hafa meðaumkun með þeim, er hafa brotið gegn oss, hvort sem þeir játa yfirsjónir sínar eða ekki. Hversu mikið sem þeir kunna að hafa sært oss, þá eigum vjer ekki að geyma erfiðleika vora í huganum, og kenna í brjósti um sjálfa oss fyrir þann órjett, er vjer höfum orðið fyrir. Eins og vjer vonum, að fá fyrirgefningu hjá Guði, fyrir misgjörðir vorar við hann, eigum vjer og að fyrirgefa þeim, sem hafa gjört oss á móti.FRN 141.5

    En fyrirgefningin hefir víðtækari þýðingu en margir ætla. “Þegar Guð lofar því að hann vilji “fyrirgefa ríkulega” þá bætir hann við, alveg eins og það sem felst í loforðinu sje ofvaxið vorum skilningi: “Mínar hugsanir eru ekki yðar hugsanir, og yðar vegir ekki mínir vegir, segir Drottinn, heldur svo miklu sem himininn er hærri en jörðin, svo miklu hærri eru minir vegir yðar vegum og mínar hugsanir yðar hugsunum”. Jes. 55, 7—9. Guðs fyrirgefning er ekki aðeins lagaleg framkvæmd, sem hann leysir oss undan fyrirdæmingu með; hún er ekki einungis fyrirgefning syndar, heldur einnig frelsun frá synd. Hún er tilboð um kærleika Frelsarans, sem umbreytir hjartanu. Davíð hafði hinn rjetta skilning á fyrirgefningu, er hann bað: “Skapa í mjer hreint hjarta, ó Guð, veit mjer af nýju stöðugan anda! “Hann segir ennfremur: “Svo langt sem austrið er frá vestrinu, svo langt hefir hann fjarlægt afbrot vor frá oss”. Sálm. 51, 12; 103, 12.FRN 142.1

    I Kristi gaf Guð sjálfan sig fyrir syndir vorar. Hann leið hinn grimmilega kross-dauða og bar syndabyrðina fyrir oss, “hinn rjettláti fyrir rangláta”, svo að hann gæti birt oss kærleika sinn og dregið oss til sín; og hann segir: “Verið fúsir til að fyrirgefa hver öðrum, eins og líka Guð hefir í Kristi fyrirgefið yður”. Ef. 4, 32. Látið Krist, hið guðdómlega líf, búa í yður og birta í yður hinn himneska kærleika, sem mun vekja von hjá hinum vonlausa og veita himneskum friði inn í það hjarta, sem er þjáð af syndinni. Þegar vjer komum til Guðs, þá er það fyrsta skilyrðið sem oss er sett, er vjer hljótum miskunn hjá honum, að vjer lofum þá náð hans að birtast öðrum gegnum oss.FRN 142.2

    Helsta skilyrði þess, að vjer getum fengið og veitt öðrum þá fyrirgefningu, sem fæst fyrir kærleika Guðs, er það, að vjer þekkjum og trúum kærleikanum, sem hann hefir á oss. 1. Jóh. 4. 16. Satan reynir með öllum þeim svikum og blekkingum, sem hann ræður yfir, að hindra oss frá því að sjá þennan kærleika. Hann vill koma oss til að trúa því, að yfirsjónir vorar og misgjörðir hafi verið svo miklar, að Drottinn vilji ekki gefa gaum bænum vorum, og að hann muni ekki blessa oss og frelsa oss. Í sjálfum oss sjáum vjer ekkert nema breyskleika, ekkert, sem getur veitt oss hylli hjá Guði ,og Satan segir oss, að það sje ekki til neins, vjer getum ekki lagað lundernisgalla vora. Þegar vjer reynum að koma fram fyrir Guð, þá mun óvinurinn hvísla að oss: Það er ekki til neins fyrir þig að biðja, var það ekki þú, sem gjörðir þetta, sem var svo ljótt? Hefir þú ekki syndgað móti Guði og breytt móti samvisku þinni? En vjer getum svarað óvininum því, að “blóð Jesú Krists, Guðs sonar, hreinsar oss af allri synd”. 1. Jóh. 1, 7. Þegar vjer finnum að vjer höfum syndgað og getum ekki beðið, þá er einmitt tíminn til að biðja. Það orð er satt, og í alla staði þess vert, að við því sje tekið, að Jesús Kristur kom í heiminn til að frelsa synduga menn, og er jeg þeirra fremstur”. 1. Tím. 1, 15. Þetta, að vjer fáum fyrirgefningu og komumst í sátt við Guð, veitist ekki sem endurgjald fyrir verk vor og úthlutast ekki af tilliti til verðskuldunar syndugra manna, heldur er það gjöf oss til handa, og þessi gjöf veitist oss sakir rjettlætis Krists, sem hefir engan blett á sjer.FRN 143.1

    Vjer megum ekki reyna að gjöra brot vort minna en það er, með því að afsaka syndina. Vjer verðum að fallast á dóm Guðs yfir syndinni, og þessi dómur er mjög strangur. Einungis við birtuna, sem leggur frá Golgata-krossi sjest syndin í allri sinni viðurstygð. Ef vjer yrðum að bera syndasekt vora, þá mundi hún kremja oss sundur. En hann, sem ekki drýgði synd, kom í vorn stað; þótt hann væri saklaus, hefir hann borið misgjörðir vorar. “Ef vjer játum syndir vorar, þá er hann trúr og rjettlátur, svo að hann fyrirgefur oss syndirnar og hreinsar oss af öllu ranglæti”. 1. Jóh. 1, 9. Dýrðlegi sannleikur! — rjettlátur gagnvart sínu eigin lögmáli rjettlætir hann þó alla, sem trúa á Jesúm. “Hver er slíkur Guð sem þú, sá er fyrirgefur leifum arfleifðar sinnar misgjörð þeirra? Hann heldur ekki fast við reiði sína eilíflega, heldur hefir unun af að vera miskunnsamur”. Mik. 7, 18.FRN 144.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents