Hoofstuk 8: Opwassing in Christus

DIE verandering van hart waardeur ons kinders van God word, word in die Bybel wedergeboorte genoem. Dan weer word dit vergelyk met die ontkieming van die goeie saad wat deur die landman gesaai word. Diegene wat net tot Christus bekeerd is, moet soos “pasgebore kindertjies” opgroei in Christus “tot 'n volwasse man en die mate van die voile grootte van Christus.” 1 Pet. 2:2; Efe. 4: 13. Dit word ook vergelyk met saad wat in die land gesaai is en wat opskiet en graan voortbring. Jesaja sê dat hulle “eikebome van geregtigheid is, 'n planting van die Here, tot Sy verheerliking.” Jes. 61: 3. Aan die natuur word dus beelde ontleen om ons die verborge waarhede van die geestelike lewe beter te laat verstaan.LVB 58.1

Die mens, met al sy wysheid en vernuf, kan nie die lewe van die kleinste diertjie voortbring nie. Dis alleen as gevolg van die lewe wat van God kom dat plante en diere kan lewe. Net so is dit ook alleen deur die lewe wat God gee dat daar geestelike lewe in die harte van mense kan ontstaan. Tensy 'n mens uit God gebore is, kan hy nie die lewe van Christus deelagtig word nie.LVB 58.2

Dit gaan met die wasdom net soos met die lewe. Dit is God wat die bloeisels laat ontwikkel en die vrugte laat voortkom. Dit is deur Sy krag dat die saadjie ontwikkel, “eers 'n halm, dan 'n aar, dan die voile koring in die aar.” Markus 4: 28. Van Israel sê die profeet Hosea, “Hy sal bloei soos 'n lelie . . . sy lote sal uitsprei, en sy prag wees soos dié van 'n olyfboom.” Hosea 14:7. En Jesus beveel ons: “Kyk na die lelies, hoe hulle groei.” Lukas 12: 27. Die plante en blomme groei nie deur hulle eie krag of sorg nie, maar deur die dinge op te neem wat God vir hulle groeikrag voorsien het. Die kind kan nie deur kwelling of deur sy eie pogings een duim langer groei nie. En net so min kan u deur u te kwel, of deur u eie kragsinspanning u geestelike groeikrag bevorder. Sowel plante as kinders groei deur die dinge op te neem wat hulle groeikrag sal bevorder, naamlik: lug, son skyn en voedsel. Wat hierdie dinge vir die natuurlike lewe is, is Christus vir diegene wat op Hom vertrou. Hy is hulle “ewige lig” en “son en skild.” Jes. 60: 19; Ps. 84: 12. “Hy is vir Israel soos die dou;” en Hy sal op hulle “neerdaal soos reent op die grasveld, soos 'n swaar reent op die aarde.” Hosea 14: 6; Ps. 72: 6. Hy is die lewende water, “die brood van God is Hy wat uit die hemel neerdaal en aan die wêreld die lewe gee.” Joh. 6: 23.LVB 59.1

In die onuitspreeklike gawe van Sy Seun het God die ganse aarde omhul in 'n atmosfeer van genade, net so werklik as die lug om die aardbol. Almal wat verkies om hierdie lewegewende atmosfeer in te asem, sal lewe en opgroei tot die mate van die voile grootte van Christus.LVB 59.2

Soos die blom hom na die son keer, sodat die helder sonstrale hom kan help om sy skoonheid en eweredigheid te volmaak, so moet ons ons ook na die Son van Geregtigheid keer, dat die hemelse lig ons kan bestraal en dat ons karakters ontwikkel kan word in die ewebeeld van Christus.LVB 59.3

Jesus leer hierdie waarheid waar Hy sê, “Bly in My, en Ek in julle. Net soos die loot geen vrug kan dra van homself as dit nie in die wynstok bly nie, so julle ook nie as julle in My nie bly nie; . . . want sonder My kan julle niks doen nie.” Joh. I5: 4, S. U is net so afhanklik van Christus om 'n heilige lewe te lei as wat die rank van die wynstok is om vrugte te dra. Sonder Hom het u geen lewe nie. U het geen krag om versoeking te weerstaan, of om op te was in genade en heiligheid nie. Deur in Hom te bly, sal u groei; en as u u lewe van Hom ontvang sal u nie verdor of sonder vrugte wees nie; u sal soos 'n boom wees wat langs 'n rivier staan.LVB 60.1

Baie mense reken dat hulle 'n deel van die werk self moet doen. Hulle het op Christus vertrou vir die vergifnis van sonde, maar nou trag hulle om deur hulle eie pogings reg te lewe: Dog alle dergelike pogings sal misluk, want Jesus sê, “sonder My kan julle niks doen nie.” Ons opwassing in genade, ons vreugde, ons bruikbaarheid — alles hang af van ons verbinding met Christus. Dit is deur gemeenskap met Hom, elke dag, elke uur — deur in Hom te bly — dat ons in genade moet opwas. Hy is nie alleen die Leidsman nie, maar ook die Voleinder van ons geloof. Dit is Christus eerste en altyd en laaste. Hy moet by ons wees, nie slegs aan die begin en einde van ons loopbaan nie, maar ook by elke stap wat ons doen. Dawid sê: “Ek stel die Here altyddeur voor my; omdat Hy aan my regterhand is, sal ek nie wankel nie.” Ps. 16: 8.LVB 60.2

Vra u: “Hoe moet ek in Christus bly?” — Op dieselfde manier as wat u Hom in die begin aangeneem het. “Soos julle dan Christus aangeneem het, wandel in Hom.” Kol. 2: 6. “Die regverdige sal uit die geloof lewe.” Heb. 10: 38. U het uself heeltemal aan God oorgegee, om Hom te dien en te gehoorsaam en u het Christus aangeneem as u Verlosser. U kon nie self vir u sondes versoening doen of u hart verander nie; maar nadat u uself aan God oorgegee het, het u geglo dat Hy dit om Christus wil alles vir u gedoen het. Deur geloof het u Christus se eiendom geword, en deur geloof moet u ook in Hom opwas — deur te gee en te neem. U moet alles gee — u hart, u wil, u diens; gee uself aan Hom om Sy bevele te gehoorsaam; en u moet alles neem — Christus die volheid van seen om in u hart te woon om u krag, u geregtigheid, u helper te wees, en om u krag te gee om te gehoorsaam.LVB 60.3

Wy uself in die oggend aan die Here toe; laat dit u eerste werk elke dag wees. Laat dit u gebed wees: “Neem my, o Here, as heeltemal u eie. Ek lê al my planne aan u voete. Gebruik my vandag in U diens. Bly by my, en laat al my werk in U wees.” Dit moet daeliks geskied. Wy uself elke more aan die Here vir daardie dag. Gee al u planne aan Hom oor om uitgevoer of opgegee te word soos Hy mag lei. So kan u dag na dag u lewe in die hande van God stel; op hierdie manier sal u lewe steeds meer en meer in die ewebeeld van Christus gevorm word.LVB 61.1

Die lewe in Christus is 'n rustige lewe. Daar sal miskien geen heerlike gevoel wees nie, maar daar behoort 'n blywende, vreedsame vertroue te wees. U hoop is nie in uself nie; dit is in Christus. U swakheid is verbind met Sy krag, u onkunde met Sy wysheid, en u nietigheid met Sy ewigdurende mag. U moet dus nie op uself vertrou of u oë op uself vestig nie, maar op Christus. Dink oor Sy liefde, Sy heerlikheid en die volmaaktheid van Sy karakter. Christus in Sy selfverloëning, Christus in Sy vernedering, Christus in Sy reinheid en heiligheid, Christus in Sy weergalose liefde — dit is die dinge wat die hart moet bepeins. Dit is deur Hom lief te hê, Hom na te volg, heeltemal op Hom te vertrou dat u in Sy ewebeeld sal verander word.LVB 61.2

Jesus sê, “Bly in My.” Hierdie woorde spreek van rus, sekerheid, vertroue. Hy sê ook, “Kom na My toe .... en Ek sal julle rus gee.” Matt. 11: 28, 29. Die psalmdigter druk dieselfde gedagte uit in die volgende woorde: “Swyg voor die Here en verwag Hom.” Ps. 37: 7. Jesaja verseker ons, “In stil-wees en vertroue bestaan julle krag.” Jes. 30: 15. Hierdie rus word nie in ledigheid gevind nie; want die Heiland se uitnodiging in verband met rus gaan gepaard met 'n oproep tot werk: “Neem My juk op julle . . . en julle sal rus vind.” Matt. 11: 29. Die hart wat heeltemal in Christus rus gevind het, is die hart wat die vurigste vir Hom werk.LVB 62.1

As u gedagtes met self besig is, is u oë van Christus, die bron van lewe en sterkte, afgewend. Satan lê hom dus daarop toe om die oë van die gelowige van Christus af te hou en om sodoende die verbinding en gemeenskap van die siel met Hom te verhinder. Die genot van hierdie wêreld, die kwellings, moeilikhede en droefhede van die lewe, die foute van ander, u eie foute en onvolmaakthede — op sommige of al hierdie dinge sal hy die aandag vestig. Moenie deur sy listige planne verlei word nie. Baie wat opreg is en wat vir die Here wil lewe, bring hy dikwels daartoe om hulle oë op hulle eie foute en gebreke te vestig, en deur hulle op hierdie wyse van Christus te skei, hoop hy om die oorwinning te behaal. Ons moenie onsself die middelpunt van ons gedagtes maak en ons dan kwel of ons gered sal word of nie. Al hierdie dinge hou die siel weg van die Bron van ons krag. Vertrou u siel aan God toe en hoop op Hom. Praat en dink oor Jesus. Laat self in Hom opgeneem word. Verwerp alle twyfel en vrees. Sê saam met die apostel Paulus: “Ek is met Christus gekruisig, en ék leef nie meer nie, maar Christus leef in my. En wat ek nou in die vlees lewe, leef ek deur die geloof in die Seun van God wat my liefgehad het en Homself vir my oorgegee het.” Gal. 2: 20. Rus in die Here. Hy is magtig om die pand te bewaar wat u aan Hom toevertrou het. As u uself in Sy hande laat, sal Hy u meer as oorwinnaar maak deur Christus wat u liefgehad het.LVB 62.2

Toe Christus die menslike natuur opgeneem het, het Hy die mensheid met Homself verbind met 'n band van liefde wat nooit kan verbreek word deur enige mag behalwe uself nie. Satan sal dikwels probeer om ons te verlei om hierdie band te verbreek — om ons te beweeg om onsself van Christus te skei. Dis juis hier waar ons op ons hoede moet wees; ons moet stry en bid dat niks ons sal beweeg om 'n ander meester te kies nie; want ons staan altyd vry om dit te doen. Laat ons ons oë op Christus gevestig hou, en Hy sal ons bewaar. Met ons oë gevestig op Jesus is ons veilig; niks sal in staat wees om ons uit Sy hande te ruk nie. Deur Hom gedurig te aanskou, word ons “van gedaante verander na dieselfde beeld van heerlikheid tot heerlikheid, as deur die Here wat die Gees is.” 2 Kor. 3: 18.LVB 63.1

Dit is op hierdie manier dat die eerste dissipels in die ewebeeld van die Heiland gevorm is. Toe daardie dissipels die woorde van Jesus gehoor het, het hulle hulle behoefte aan Hom besef. Hulle het Hom gesoek, gevind en gevolg. Hulle het saam met Hom gewoon, geëet, gebid en gewandel. Hulle was by Hom soós leerlinge by hulle onderwyser, en daeliks het hulle van Sy lippe lesse van heilige waarheid ontvang. Hulle het tot Hom opgesien soos knegte tot hulle heer. Daardie dissipels was mense net soos ons. Hulle moes dieselfde stryd stry, en hulle het dieselfde genade nodig gehad om 'n heilige lewe te lei.LVB 63.2

Selfs Johannes, die geliefde dissipel, die een wat die meeste soos die Heiland was, het nie van nature daardie lieflike karakter besit nie. Hy was nie slegs opdringerig en eersugtig nie, maar ook voortvarend en wraaksugtig. Maar namate die karakter van die goddelike Jesus aan hom geopenbaar is, het hy sy eie tekortkomings gesien, en die besef daarvan het hom nederig gemaak. Die krag en geduld en teerheid en die sagmoedigheid wat hy daeliks aanskou het in die lewe van die Seun van God, het sy siel met bewondering en liefde vervul. Daeliks het hy tot Christus aangetrokke gevoel totdat self in die liefde vir sy Meester uit die oog verloor is. Sy wraaksugtige, eersugtige natuur is deur die krag van Christus verander. Die invloed van die Heilige Gees het sy hart vernuwe. Die krag van die liefde van Christus het sy karakter verander. Dit is die gewisse uitwerking van verbinding met Christus. As Christus in die hart woon, word die hele karakter verander. Die Gees van Christus en Sy liefde versag die hart, bring die siel tot bedaring en trek die gedagtes en verlangens tot God en die hemel.LVB 63.3

Na Christus se hemelvaart het Sy navolgers nog Sy teenwoordigheid gevoel. Dit was 'n persoonlike teenwoordigheid, vol liefde en lig. Jesus, die Heiland, wat saam met hulle gereis, gepraat en gebid het, en wat hulle harte bemoedig het, is terwyl Hy nog besig was om 'n seën op hulle uit te spreek, in die hemel opgeneem, en terwyl 'n wolk van engele Hom van hulle af wegneem, het hulle nog Sy stem gehoor: “Kyk, Ek is met julle al die dae tot aan die voleinding van die wêreld.” Matt. 28: 20. Hy het in die gedaante van 'n mens na die hemel gevaar. Hulle het geweet dat Hy voor die troon van God nog hulle Vriend en Verlosser is; dat Sy hart teenoor hulle nie verander het nie, en dat Hy Hom nog met die lydende mensdom vereenselwig. Voor die troon van God pleit Hy Sy eie verdienstes en kosbare bloed; Hy toon Sy deurboorde hande en voete ter herinnering aan die losprys wat Hy vir Sy verlostes betaal het. Hulle het geweet dat Hy na die hemel is om vir hulle plek te gaan berei, en dat Hy weer sou kom om hulle na Hom toe te neem.LVB 64.1

Toe hulle ná Sy hemelvaart bymekaar gekom het, was hulle begerig om hulle versoeke in die naam van Jesus aan die Vader voor te lê. In diepe eerbied het hulle in gebed neergebuig, en die versekering herhaal: “Alles wat julle die Vader sal vra in My Naam, sal Hy julle gee. Tot nou toe het julle niks in My Naam gevra nie. Bid en julle sal ontvang, sodat julle blydskap volkome kan wees.” Joh. 16: 23, 24. Hulle het die hande van geloof hoër en hoër uitgestrek met die magtige argument: “Christus is dit wat gesterf het; ja, meer nog, wat ook opgewek is, wat ook aan die regterhand van God is, wat ook vir ons intree.” Rom. 8: 34. En op Pinksterdag het die Trooster gekom, van wie Christus gesê het, “Hy bly by julle.” Joh. 14: 17. Van daardie dag af sou Christus voortdurend in die harte van Sy kinders woon. Die band tussen hulle sou nouer getrek word as toe Hy persoonlik by hulle was. Die lig, die liefde, en die krag van die inwo* nende Heiland het deur hulle geskyn, sodat diegene wat dit gesien het, “verwonderd was en hulle is as metgeselle van Jesus herken.” (Hand. 4: 13.)LVB 65.1

Alles wat Christus vir die eerste dissipels was, wil Hy ook vir Sy kinders vandag wees; want in Sy laaste gebed, met Sy dissipels om Hom geskaar, het Hy gesê: “Ek bid nie vir hulle alleen nie, maar ook vir die wat deur hulle woord in My sal glo.” Joh. 17: 20.LVB 65.2

Jesus het vir ons gebid, en Hy het gevra dat ons een met Hom mag wees, net soos Hy een is met die Vader. Wat 'n vereniging? Van Homself het die Heiland gesê: “Die Seun kan niks uit Homself doen nie”; “maar die Vader wat in My bly, Hy doen die werke.” Joh. 5: 19; 14: 10. As Christus dan in ons harte woon, sal Hy in ons werk, “om te wil sowel as om te werk na Sy welbehae.” Filip. 2: 13. Ons sal werk soos Hy gewerk het; ons sal dieselfde gees openbaar. En op hierdie manier sal ons, as ons Hom liefhet en in Hom bly, “opgroei in Hom wat die Hoof is, naamlik Christus.” Efe. 4: 15.LVB 65.3