Skarb w niebie

Sprawa Boża powinna być bardzo bliska naszym sercom. Światło prawdy, które stało się błogosławieństwem dla jednej rodziny, przekazane przez rodziców i dzieci, stanie się błogosławieństwem także dla innych rodzin. Ale gdy dobrodziejstwa Pana, tak obficie i szczodrze udzielane, są zatrzymywane przed Nim i egoistycznie wydawane przez ludzi na własne zachcianki, wówczas zamiast doświadczyć Bożego błogosławieństwa, ludzie ci z pewnością doświadczą przekleństwa, gdyż Pan tak powiedział. Boże wymagania są ważniejsze niż wszelkie inne i muszą być spełnione w pierwszej kolejności. Następnie należy się zatroszczyć o biednych i potrzebujących. Nie wolno tego zaniedbywać, bez względu na koszt i ofiary, jakich będzie to wymagać.PM 227.4

“... aby był zapas w moim domu.” Malachiasza 3,10. Naszym obowiązkiem jest zachowanie wstrzemięźliwości we wszystkich sprawach — w jedzeniu, piciu i ubiorze. Budując i wyposażając nasze domy, powinniśmy brać pod uwagę serdeczne pragnienie oddawania Bogu tego, co należy do Niego — nie tylko w postaci dziesięciny, ale także, w miarę możliwości, darów i ofiar. Wielu mogłoby gromadzić sobie skarb w niebie, zaopatrując spichlerz Pański tą częścią, którą On uważa za należącą do Niego, jak również darami i ofiarami.PM 228.1

Ci, którzy szczerze pytają, czego Bóg wymaga od nich w kwestii własności, którą uważają za swoją, powinni studiować Stary Testament i dowiedzieć się, co Chrystus, jako niewidzialny Wódz Izraela w czasie długiej wędrówki po pustyni, polecił swemu ludowi czynić w tej kwestii. Powinniśmy osobiście być gotowi prędzej znieść każdą niewygodę i niedostatek, niż okradać Boga z części, która powinna zostać oddana do Jego domu. Ci, którzy czytają Biblię i wierzą w nią, będą mieli sensowną wiedzę o tym, co mówi Pan w tej sprawie.PM 228.2