Samozaparcie i krzyż

Gdyby zamknąć tysiące kanałów egoizmu, które teraz są czynne, i skierować płynące nimi środki we właściwym kierunku, szeroki ich strumień płynąłby do skarbnicy Pańskiej. Wielu kupuje sobie bożki za pieniądze, które powinni oddać do domu Bożego. Nikt nie może praktykować prawdziwej dobroczynności, jeśli nie ćwiczy samozaparcia. Samozaparcie i krzyż są udziałem każdego chrześcijanina szczerze naśladującego Chrystusa. Jezus mówi: “Jeśli kto chce iść za mną, niechaj zaprze się samego siebie, bierze swój krzyż każdego dnia i naśladuje mnie”. Czy wszyscy wierzący rozumieją fakt, że uczniostwo Chrystusa wymaga samozaparcia, ofiarności, a nawet, gdy będzie to potrzebne, złożenia życia w ofierze Temu, który oddał swoje życie za grzechy świata?RS 184.3

Chrześcijanie, widząc Chrystusa na krzyżu, z uwagi na ten nieskończony dar są zobowiązani ofiarować Bogu wszystko, co mają, choćby było to dla nich najdroższe. Jeśli posiadają coś, co może służyć pociągnięciu innych do Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata, bez względu na to Jak cenna jest to rzecz, powinni ją na ten cel poświęcić. Pan czyni ludzi swoimi współpracownikami w dziele zbawienia grzeszników.RS 184.4

Całe niebo jest aktywnie zaangażowane w szerzenie poznania prawdy wśród ludów, narodów i języków. Jeśli ci, którzy uważają się za prawdziwie nawróconych, nie świecą swym światłem wśród innych, to zanie-dbują wykonywanie polecenia Chrystusa.RS 185.1

Nie powinniśmy wyliczać, jak wiele ofiarowaliśmy dziełu Bożemu, ale raczej zastanowić się, jak wiele środków nie trafiło do skarbnicy Pańskiej z powodu naszej pychy, dogadzania sobie i zaspokajania własnych zachcianek. Nie powinniśmy wyliczać, ilu pracowników zostało wysłanych na nowe tereny, ale ilu ludzi przymyka oczy, by nie widzieć swojego obowiązku służby dla innych zgodnie z umiejętnościami, które posiadają.RS 185.2

Iluż pracowników można by zatrudniać, gdyby do skarbnicy wpłynęły środki na ich utrzymanie! Jak wiele pracy można by było wykonać w dziele Bożym, gdy Bóg w swej opatrzności otwiera drogę! Setki ludzi mogłyby pracować, czyniąc wiele dobrego w różnych gałęziach dzieła, ale nie pracują. Dlaczego? Egoizm zatrzymał ich w domu; umiłowali wygodę, więc pozostają z dala od winnicy Pańskiej. Są pracownicy, którzy chcieliby się udać na nowe tereny, ale brak środków, by ich tam wysłać, gdyż inni zaniedbali swoje obowiązki. Oto powody, dla których tak niewielu dźwiga ciężar dzieła na swoich barkach, podczas gdy inni ani trochę się nie angażują. — The Review and Herald, 14 lipiec 1896.RS 185.3