Postęp pomimo ubóstwa

Na początku niewielu z nas pracowało w dziele, więc by dzieło rozwijało się harmonijnie i w jedności, konieczne było zachowanie wśród nas jednomyślności. Gdy dostrzegaliśmy ważność jedności w wierze, nasze modlitwy były wysłuchiwane i doświadczaliśmy wypełniania się modlitwy Chrystusa, który prosił, byśmy byli jedno, tak jak On jest jedno z Ojcem. Tak samo brakowało nam środków, jak wam teraz^{*Pisane z Europy.}, często głodowaliśmy i cierpieliśmy zimno z braku odpowiedniej odzieży. Wiedzieliśmy jednak, że dzieło musi się rozwijać i musieliśmy mieć na to środki. Szukaliśmy Pana gorliwie, by otwierał nam drogę do ludzi w różnych miastach i miasteczkach. Wraz z mężem pracowaliśmy własnymi rękami, by zdobyć środki na opłacenie podróży z jednego miejsca na drugie, aby otwierać skarbnice wiary innym. Widzieliśmy, jak Pan przygotowywał drogę przed nami.RS 194.5

Mój mąż pracował, nosząc kamienie, aż zdarł sobie skórę z dłoni. Liczne rany i pęknięcia na jego dłoniach krwawiły. A to wszystko po to, by zdobyć środki na głoszenie prawdy. Tak rozwijało się dzieło na początku. Nasze prośby muszą wznosić się do Boga niebios tak jak wtedy, a On otworzy drogę i prawda znajdzie dostęp do serc ludzi. Złoto i srebro należą do Pana. Stada zwierząt na górach także są Jego. On jednak pragnie, byśmy posuwali się w wierze tak daleko i tak szybko, jak potrafimy. Błogosławieństwa Pańskie spoczną na tych, którzy będą czynić wszystko, co w ich mocy (...).RS 195.1

Gdy studiowano Pismo Święte w dolinach Piemontu, prawda była głoszona przez tych, którzy byli ubodzy w dobra tego świata. Ci, którzy mieli prawdę biblijną, nie mogli jej otwarcie nieść ludziom. Nie mogli tak po prostu zanieść Biblii do domów. Udawali się więc w drogę jako kupcy i zabierali ze sobą poszczególne części Biblii, a gdy nadarzyła się ku temu okazja, czytali Pismo Święte, i w ten sposób ludzie, którzy pragnęli prawdy, otrzymywali światło. Boso, z poranionymi stopami, ludzie ci podróżowali po kamienistych ścieżkach, by ratować zgubionych i nieść im słowa życia. Pragnęłabym, aby ten sam duch, który wypełniał ich serca, poruszał wszystkich, którzy wyznają prawdę w naszych czasach.RS 195.2

Każdy z nas może coś uczynić, jeśli zajmiemy stanowisko, jakie Bóg nam wyznaczył. Każdy czyn służący oświeceniu innych sprawia, że sami jesteśmy w coraz większej harmonii z Bogiem niebios. Jeśli siedzisz i mówisz: “Z trudnością wystarcza mi na utrzymanie mojej rodziny”, nigdy nic nie zrobisz; ale jeśli powiesz: “Uczynię coś dla prawdy, dla postępu sprawy Bożej. Zrobię wszystko, co będę mógł”, Bóg otworzy drogę, abyś mógł czegoś dokonać. Powinieneś zainwestować część swych środków w dzieło głoszenia prawdy, aby poczuć, że jesteś częścią tego dzieła.RS 195.3

Bóg nie wymaga od człowieka, któremu powierzył jeden talent, by przyniósł mu dziesięć talentów zysku. Pamiętaj, że to ten sługa, który miał jeden talent, zakopał go w ziemi. Powinieneś używać talentu, wpływu i środków powierzonych ci przez Boga, aby mieć udział w Jego dziele. — The Review and Herald, 8 lipiec 1890.RS 196.1