Błogosławieństwa szafarstwa

Wysyłając swoich uczniów, by szli “na cały świat, głosząc ewangelię wszelkiemu stworzeniu”, Chrystus zlecił im pracę polegającą na głoszeniu Jego łaski. Gdy jedni idą, by zwiastować poselstwo, On wzywa innych do ofiarności, by wspierali materialnie Jego dzieło na ziemi. Dał środki w ręce ludzi, aby Jego boskie dary przepływały ludzkimi kanałami i pomagały spełnić zadania wyznaczone nam w dziele ratowania ludzi. W ten sposób Bóg podnosi człowieka. Człowiek potrzebuje tego; ta praca pobudza najczulsze struny jego serca i skłania do rozwijania naj-większych zdolności umysłu.RS 9.1

Każda dobra rzecz na ziemi została tu umieszczona przez łaskawego Boga jako wyraz Jego miłości do ludzi. Biedni należą do Niego. Dzieło ewangelii należy do Niego. Jego jest złoto i srebro, a gdyby zechciał, mógłby je zsyłać na ziemię niczym strumienie deszczu. On jednak wolał uczynić swoimi szafarzami ludzi, powierzając im środki nie po to, by je zatrzymywali dla siebie, ale używali ich dla dobra innych. W ten sposób człowiek staje się pośrednikiem przez którego Bóg zsyła na ziemię swoje błogosławieństwa. Bóg zaplanował system dobroczynności, aby dać człowiekowi możliwość upodabniania się do Stwórcy, rozwijania ofiarnego i niesamolubnego charakteru, a w końcu uczestniczenia z Chrystusem w wiecznej, chwalebnej nagrodzie.RS 9.2