Część 10 — Dyscyplina i jej utrzymywanie

Rozdział 41 — Cel dyscypliny

Panowanie nad sobą jest najważniejszym celem — Karność ma na celu nauczenie dziecka panowania nad sobą. Stanowczość i opanowanie są konieczne przy prawidłowym wychowaniu. Z chwilą gdy dziecko zaczyna pojmować, powinno się je wdrażać do posłuszeństwa. Całe postępowanie z dzieckiem powinno przekonać je, że posłuszeństwo jest rzeczą słuszną i rozsądną. Pomóżcie mu zrozumieć, że wszystko na świecie podlega jakiemuś prawu, a nieposłuszeństwo przynosi w konsekwencji nieszczęście i cierpienie. Gdy Bóg mówi: Nie będziesz, to ostrzega w miłości przed skutkami nieposłuszeństwa, chcąc uchronić nas przed bólem i stratą. — Wychowanie 202.JWD 162.1

Wyrabianie siły woli — Prawdziwy cel napomnienia osiąga się dopiero wtedy, gdy ten, który źle czyni, jest doprowadzony do tego, iż sam zrozumie swój błąd i jest gotów go odrzucić. Wtedy można skierować go do źródła przebaczenia i siły. — Tamże 205.JWD 162.2

Ci, którzy uczą swoich wychowanków, że mają oni moc stać się ludźmi honoru i użyteczności, będą odnosić sukces za sukcesem. — Fundamentals of Christian Education 58.JWD 162.3

Korygowanie nawyków, skłonności i złych tendencji — Dziełem rodziców jest powstrzymywanie, kierowanie i kontrolowanie. Nie mogą popełnić większego zła, niż dopuścić, by ich dzieci zaspokajały wszystkie swoje dziecinne życzenia i kaprysy, kierując się swoimi skłonnościami. Nie mogą wyrządzić dzieciom większej krzywdy, niż pozostawić w ich umysłach wrażenie, że mogą one żyć dla przyjemności i rozrywek, wybierać swoje drogi oraz dowolnie poszukiwać przyjemności i towarzystwa. (...). Młodzi potrzebują rodziców, którzy będą ich kształcić i dyscyplinować, korygować ich złe nawyki i skłonności oraz hamować występujące u nich złe tendencje. — Manuscript 12, 1898.JWD 162.4

Zdobądźcie twierdzę szatana — Matki, przeznaczenie waszych dzieci spoczywa w znacznym stopniu w waszych rękach. Jeśli nie spełnicie swego obowiązku, oddacie dzieci w szeregi szatana i uczynicie z nich jego agentów prowadzących dusze ku zgubie. Ale wasza wierna dyscyplina i pobożny przykład mogą prowadzić dzieci do Chrystusa, a one będą wpływać na innych, dzięki czemu wiele dusz może być zbawionych. — The Signs of the Times, 9 luty 1882.JWD 162.5

Patrzmy uważnie i zacznijmy dostrzegać nasze przeoczone zadania. Zdobądźmy twierdze wroga. Z miłosierdziem korygujmy naszych ukochanych i strzeżmy ich od mocy wroga. Nie zniechęcajmy się. — The Review and Herald, 16 lipiec 1895.JWD 163.1

Uczcie szacunku dla autorytetu rodziców i Boga — Dzieci (...) należy uczyć, kształcić i dyscyplinować, aż staną się posłuszne rodzicom i będą szanować ich autorytet W ten sposób poszanowanie dla boskiego autorytetu zostanie zaszczepione w ich sercach, a wychowanie w rodzinie będzie jak przygotowanie do udziału w niebiańskiej rodzinie. Nauka w dzieciństwie i młodości powinna być taka, aby dzieci były przygotowane do podjęcia swoich religijnych obowiązków, a w ten sposób były gotowe wkroczyć do niebiańskich przybytków. — The Review and Herald, 13 marzec 1894.JWD 163.2

Ten, który jest źródłem wszelkiej wiedzy, określił warunki gotowości do wkroczenia do niebiańskiego szczęścia, mówiąc:JWD 163.3

— “Błogosławieni, którzy czynią przykazania jego, aby mieli prawo do drzewa żywota, i aby weszli bramami do miasta”. Objawienie 22,14 (BG).JWD 163.4

Posłuszeństwo przykazaniom Bożym jest ceną nieba, a posłuszeństwo rodzicom w Panu jest najważniejszą lekcją, jakiej dzieci mają się nauczyć. — Manuscript 12, 1896.JWD 163.5

Posłuszeństwo z zasady, a nie pod przymusem — Mówcie dzieciom wyraźnie, czego od nich wymagacie. Pozwólcie im zrozumieć, że wasze słowo jest prawem i musi być przestrzegane. W ten sposób nauczycie je szacunku dla przykazań Bożych, które są jasnymi nakazami i zakazami. Znacznie lepiej, by wasz syn był posłuszny z zasady, a nie pod przymusem. — The Review and Herald, 15 wrzesień 1904.JWD 163.6

Lekcja bezgranicznego posłuszeństwa — Izaak został związany drżącymi rękami swojego miłującego ojca, gdyż Bóg tak nakazał. Syn zgodził się na ofiarowanie siebie, gdyż wierzył w prawość swego ojca. (...).JWD 163.7

Ten przejaw wiary Abrahama został zapisany dla naszego dobra. Uczy nas wielkiej lekcji zaufania do wymagań Pańskich, jakkolwiek trudna i bolesna mogłaby ona być. Uczy dzieci doskonałego podporządkowania się rodzicom i Bogu. Przez posłuszeństwo Abrahama uczymy się, iż nic nie jest zbyt cenne, by nie mogło być oddane Panu. — Testimonies for the Church III, 368.JWD 163.8

Młodzi odpowiedzą na okazane im zaufanie — Młodzi muszą zostać upewnieni, że darzy się ich zaufaniem. Mają poczucie honoru i słusznie pragną być szanowani. Jeśli uczniowie odnoszą wrażenie, że nie mogą wyjść ani wejść, usiąść przy stole czy pozostawać gdziekolwiek, nawet w swoim pokoju, bez stałego nadzoru i krytycznego oka, które spoczywa na nich, by ich osądzać i donosić na nich, wpłynie to na nich demoralizująco, a życie stanie się dla nich udręką. Świadomość ciągłego nadzoru jest czymś znacznie gorszym niż rodzicielska troska. Mądrzy rodzice mogą taktownie rozpoznać, co dzieje się pod powierzchnią, i dostrzec działanie niespokojnego umysłu w tęsknotach młodych ludzi i sile pokus, dzięki czemu mogą zaplanować przeciwdziałanie tym przejawom zła. Ale ciągły nadzór nie jest naturalny i powoduje zło, któremu ma rzekomo zapobiegać. Zdrowie młodzieży wymaga ruchu, pogody ducha oraz szczęśliwej i miłej atmosfery otaczającej ich, aby możliwy był rozwój fizycznego zdrowia i zrównoważonego charakteru. — Fundamentals of Christian Education 114.JWD 164.1

Panowanie nad sobą a absolutna władza — W wielu rodzinach dzieci wydają się być dobrze wychowane, gdy pozostają pod wpływem dyscypliny. Jednak gdy system trzymający ich w ryzach nie funkcjonuje, wydają się niezdolne do samodzielnego myślenia, działania czy decydowania o sobie. Dzieci te tak długo pozostawały pod żelaznymi rządami, nie mogąc myśleć i działać samodzielnie w sprawach, w których powinny, iż nie mają zaufania do samych siebie, by kierować się swoim osądem i mieć własne poglądy. Gdy opuszczają dom rodzinny, by żyć samodzielnie, łatwo przychodzi im ulegać sądowi innych i podążać w złym kierunku. Nie mają stabilnego charakteru. Nie mogły polegać na własnym osądzie w takim stopniu, w jakim powinny, więc ich umysły nie zostały właściwie rozwinięte i wzmocnione. Tak długo pozostawały pod absolutną władzą rodziców, iż nauczyły się polegać wyłącznie na nich, aż rodzice stali się ich umysłem i osądem.JWD 164.2

Z drugiej strony, młodym ludziom nie należy pozwalać myśleć i działać niezależnie od osądu rodziców i nauczycieli. Dzieci należy uczyć, by szanowały doświadczony osąd i kierowały się poleceniami rodziców i nauczycieli. (...). Należy je tak uczyć, by ich umysły były zjednoczone z umysłami ich rodziców i nauczycieli oraz tak pouczone, by rozumiały one stosowność słuchania ich rad. Gdy wyjdą spod pieczy rodziców i nauczycieli, ich charaktery nie będą jak trzcina drżąca na wietrze.JWD 164.3

Surowe wychowanie młodych ludzi — bez właściwego ukierunkowania ich, by potrafili myśleć i działać samodzielnie, stosownie do posiadanych zdolności i rozwoju umysłu, aby w ten sposób mogli rozwijać się w myśleniu, poczuciu szacunku do samych siebie i ufności w swoje zdolności — zawsze prowadzi do wychowania słabeuszy, którym brakuje sił umysłowych i moralnych. Gdy pójdą w świat i zaczną działać samodzielnie, okaże się, że zostali wytresowani jak zwierzęta, a nie wychowani. Ich wola, zamiast być należycie ukierunkowana, została przymuszona do uległości przez surową dyscyplinę rodziców i nauczycieli. — Testimonies for the Church III, 132-133.JWD 165.1

Złe skutki dominacji jednego umysłu nad drugim — Ci rodzice i nauczyciele, którzy chełpią się całkowitą władzą nad wolą i umysłami dzieci powierzonych ich opiece, przestaliby się chełpić, gdyby mogli prześledzić dalsze życie dzieci, które zostały zmuszone do uległości siłą i groźbą. Są niemal zupełnie nieprzygotowane do dźwigania ciężkich obowiązków życia. Gdy ci młodzi ludzie nie są już pod opieką rodziców i nauczycieli oraz muszą myśleć i działać samodzielnie, niemal pewne jest, że wybiorą zły kierunek i ulegną mocy pokusy. Nie odniosą sukcesu w tym życiu, podobnie jak w życiu religijnym. Gdyby nauczyciele dzieci i młodzieży ujrzeli przyszłe skutki swojej błędnej dyscypliny, zmieniliby swój program wychowania. Tego rodzaju nauczyciele, którzy są chwaleni za to, że mają niemal zupełną kontrolę nad wolą uczniów, nie są najskuteczniejszymi nauczycielami, choć do pewnego czasu efekty ich pracy mogą się wydawać zadowalające.JWD 165.2

Bóg nigdy nie zaplanował, że umysł jednego człowieka ma sprawować zupełną kontrolę nad umysłem drugiego człowieka. Ci, którzy podejmują wysiłki, by całkowicie podporządkować sobie indywidualność swoich uczniów, stać się umysłem, wolą i sumieniem za nich, biorą na siebie straszliwą odpowiedzialność. Ci uczniowie mogą czasami przypominać dobrze wyszkolonych żołnierzy.JWD 165.3

Jednak gdy ograniczenia zostaną usunięte, będą przejawiać brak niezależności w działaniu, nie mając utwierdzonych wewnętrznych zasad. — Tamże 133-134.JWD 166.1

Dzięki umiejętności i cierpliwemu wysiłkowi — Trzeba umiejętności i cierpliwego wysiłku, by kształtować młodych ludzi we właściwy sposób. Zwłaszcza dzieci przychodzące na świat jako obciążone dziedzictwem zła i bezpośrednimi skutkami grzechów rodziców potrzebują uważnego wsparcia, by rozwinęły i umocniły swoje zdolności moralne i intelektualne. Rzeczywiście, na rodzicach spoczywa poważna odpowiedzialność. Złe skłonności należy uważnie hamować i karcić z delikatnością. Umysł musi być pobudzany ku prawości. Dziecko należy zachęcać do panowania nad sobą. Wszystko to należy czynić rozsądnie, gdyż w przeciwnym razie nie osiągnie się zamierzonego celu. — Christian Temperance and Bible Hygiene 138.JWD 166.2