Rozdział 11 — Pilność w służbie

Energia i gotowość do działania — Sukces zależy nie tyle od talentu, ile od energii, chęci i woli. Jeśli nie mamy wspaniałych talentów, to nie znaczy, że nie jesteśmy zdolni zadośćuczynić wymogom służby. Świadome podejmowanie codziennych obowiązków, zadowolenie duchowe, szczere zainteresowanie się dobrem innych — oto rzeczy najważniejsze. Prawdziwa doskonałość może tkwić utajona w największym poniżeniu. Najbardziej pospolite prace wykonywane z wiarą i miłością są piękne w oczach Boga. — Prorocy i królowie 123 (1916).SK 85.1

Nie ma miejsca na gnuśność — Niech nikt nie myśli, że wolno mu siedzieć z założonymi rękami i nic nie robić. Niemożliwe jest, by człowiek gnuśny i bezczynny dostąpił zbawienia. Pomyślcie, czego dokonał Chrystus podczas swojej ziemskiej misji. Jakże gorliwe i niestrudzone były Jego wysiłki! Nie pozwolił, by cokolwiek odciągnęło Go od powierzonego Mu dzieła. Czy wstępujemy w Jego ślady? On oddał wszystko, by wypełnić Boży plan miłosierdzia dla upadłej ludzkości. Wypełniając zamiary nieba, stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci przez ukrzyżowanie. Nie miał nic wspólnego z grzechem, a jednak przyszedł na ten świat i wziął na swoją bezgrzeszną duszę winę grzesznego człowieka, aby grzesznicy mogli stanąć usprawiedliwieni przed Bogiem. Zmagał się z pokusą i zwyciężył dla naszego dobra. Syn Boży, czysty i nieskalany, poniósł karę za przestępstwa i oddał życie dla wyzwolenia ludzkości. — The Review and Herald, 20 styczeń 1903.SK 85.2

Praca z pełnym zaangażowaniem — Oto zalecenie dla tych, którzy służą Bogu: “W gorliwości nie ustawając, płomienni duchem, Panu służcie”. Rzymian 12,11. Apatia i nieefektywność nie mają nic wspólnego z pobożnością. Gdy uświadamiamy sobie, że pracujemy dla Boga, powinniśmy mieć pełniejsze niż kiedykolwiek wcześniej poczucie świętości duchowej służby. To poczucie doda życia, czujności i wytrwałości pełnionym przez nas obowiązkom. Religia czysta i nieskalana jest bardzo praktyczna. Nic prócz gorliwej, pełnej zaangażowania pracy nie dorównuje dziełu ratowania ludzi. Spełnianie wszystkich codziennych obowiązków ma być dla nas wyrazem pobożności, a ciągłe zwiększanie naszej użyteczności powinno być efektem postrzegania naszego dzieła z perspektywy wieczności. — Letter 43, 1902.SK 86.1

Regularność i sprawność działania — Bóg nie ma pożytku w swoim dziele z ludzi ospałych i powolnych. On potrzebuje pracowników rozważnych, uprzejmych, pełnych zapału i gorliwości. (...) Ludzie, którzy nie posiedli nawyku zaradności i umiejętności gospodarowania czasem, powinni wyznaczyć sobie zasady, które zmuszą ich do regularności i sprawności w działaniu. — Testimonies for the Church IV, 411 (1880).SK 86.2

Wstawaj wcześnie i pracuj pilnie — Praca kolportera jest ważna i będzie skuteczna pod warunkiem, że będzie on uczciwy, gorliwy, cierpliwy i wytrwały w pełnieniu swoich obowiązków. Musi włożyć serce w to dzieło. Powinien wstawać wcześnie i pracować pilnie, właściwie używając zdolności, którymi Bóg go obdarzył. Trudnościom należy stawić czoło. Dzięki niestrudzonej wytrwałości można je pokonać. Pracownik ewangelii może systematycznie pracować nad swoim charakterem. Silne charaktery kształtują się przez zwykłe czyny i starania. — Manual for Canvassers 18 (1902).SK 86.3

Wierność obowiązkowi — Tym, którzy podjęli dzieło kolportażu, grozi niebezpieczeństwo niestarannego podejścia do tej pracy. Grozi im zadowalanie się powierzchownymi osiągnięciami, niedbałość w zachowaniu i umysłowa ospałość. W kolportażu potrzebne jest wierne wypełnianie obowiązków, gdyż jest to ważne i święte dzieło. — The Review and Herald, 20 maj 1890.SK 87.1

Dokładność i pilność — Pamiętajcie, że na jakimkolwiek stanowisku pełnicie służbę, ujawniacie motywy swego działania kształtujące charakter. Jakąkolwiek macie pracę, wykonujcie ją dokładnie i bezzwłocznie, przezwyciężając skłonność do szukania łatwego zadania. — Śladami Wielkiego Lekarza 372 (1905).SK 87.2

Gdy pilnie pracujemy dla ratowania naszych bliźnich, Bóg pobłogosławi wszelki nasz trud. — Testimonies for the Church IX, 86 (1909).SK 87.3

Gdy kolporter przystępuje do swojej pracy, nie powinien pozwolić, by cokolwiek odciągało od niej jego uwagę, ale z całą pilnością musi inteligentnie dążyć do celu. Jednak wykonując swoją pracę, nie powinien być ślepy na okazje niesienia pomocy ludziom szukającym światła i potrzebującym pocieszenia z Pisma Świętego. Jeśli kolporter chodzi z Bogiem i modli się o niebiańską mądrość, aby czynić dobro i tylko dobro w swojej pracy, to szybko rozpozna okazje do działania i do zaspokojenia potrzeby tych, z którymi się spotyka. Wykorzysta każdą okazję, by prowadzić ludzi do Jezusa. W duchu Chrystusa będzie gotowy mówić właściwe słowa tym, którzy ich potrzebują. — Testimonies for the Church VI, 339 (1900).SK 87.4

Opowiadajcie o budujących doświadczeniach — Niechaj ci, którzy zdobywają takie doświadczenia w pracy dla Pana, piszą sprawozdania do naszych czasopism, aby inni mogli z nich czerpać zachętę. Niech kolporter opowiada o radości i błogosławieństwie, jakie otrzymał w swojej służbie ewangelisty. Te sprawozdania powinny znajdować się w naszych czasopismach, gdyż wywierają dalekosiężny wpływ. Będą one jak słodka woń w Kościele, woń życia ku życiu. W ten sposób widoczne będzie, że Bóg współdziała z tymi, którzy z Nim współpracują. — Testimonies for the Church VI, 336 (1900).SK 88.1