Rozdział 34 — Wierność wśród prześladowań

Rozdział napisany w oparciu o Dzieje Apostolskie 5,12-42.

Apostołowie w dalszym ciągu wykonywali swe dzieło miłosierdzia, uzdrawiając chorych, z wielką mocą opowiadając o ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Zbawicielu. Mnóstwo ludzi wciąż przyłączało się do zboru przez chrzest, lecz nikt nie ważył się tego zrobić, kto nie był sercem i umysłem połączony z wierzącymi w Chrystusa. Wielkie tłumy podążały do Jerozolimy, niosąc chorych oraz trapionych przez nieczyste duchy. Wielu cierpiących kładziono wzdłuż ulic, którymi przechodzili Piotr i Jan, żeby choć cień przechodzących padł na chorych i ich uzdrowił. Moc Zbawiciela spoczywała na apostołach i dokonywali oni cudów i znaków, wskutek czego grono wierzących codziennie się powiększało.HZ 156.1

Wydarzenia te bardzo niepokoiły kapłanów i przywódców, szczególnie zaś saduceuszów. Wiedzieli, że gdy pozwolą mówić o zmartwychwstaniu Jezusa i w Jego imieniu czynić cuda, nauka o tym, że nie ma zmartwychwstania, zostanie odrzucona przez wszystkich i ich ugrupowanie przestanie istnieć. Natomiast faryzeusze obawiali się, że kazania apostołów podkopią sens żydowskich ceremonii i system ofiarniczy straci swoje znaczenie. Poprzednie wysiłki usunięcia tych nauczycieli okazały się daremne, teraz postanowili stanowczo uspokoić wzburzenie.HZ 156.2