Widzenie Saula

Powstało wielkie zamieszanie. Towarzysze Saula, zdjęci strachem, niemal oślepli. Słyszeli głos, lecz nikogo nie widzieli — dla nich było to niezrozumiałe i tajemnicze. Ale leżący na ziemi Saul rozumiał słowa i wyraźnie widział przed sobą Syna Bożego. Jedno spojrzenie na wspaniałą Istotę na zawsze utrwaliło Jej obraz w duszy spokorniałego Żyda. Słowa z nieba przemówiły do serca Saula z przemożną siłą. Potok światła zalał ciemne zakamarki umysłu, odsłaniając błędy i brak zrozumienia. Saul pojął, że prześladując wyznawców Chrystusa, nie służy gorliwie Bogu, lecz wykonuje dzieło szatana. Zrozumiał, że wiarę swoją opierał na zapewnieniach kapłanów i książąt, którzy dzięki świętym obrzędom wywierali ogromny wpływ na jego umysł — dlatego uwierzył, że historia o zmartwychwstaniu była wymysłem uczniów Jezusa.HZ 166.1

Teraz, gdy objawił mu się Chrystus, Saul wyraźnie przypomniał sobie mowę Szczepana. Słowa, które kapłani uznali za bluźniercze, okazały się prawdą. W chwili cudownego olśnienia umysł Saula pracował z niezwykłą bystrością. Przebiegł myślami przez proroctwa i zrozumiał, że prorocy przepowiadali odrzucenie Chrystusa przez Żydów, Jego ukrzyżowanie, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie. Przekonał się, że Jezus był obiecanym Mesjaszem. Przypomniał sobie słowa Szczepana: “Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej”. Dzieje Apostolskie 7,56. Zrozumiał, że umierający widział Królestwo Chwały.HZ 166.2

Jakże wielkim objawieniem było to wszystko dla prześladowcy wierzących! Do jego duszy przedostało się jasne, lecz bolesne światło. Chrystus objawił mu się jako ten, który przyszedł na ziemię, by spełnić swoje posłannictwo; został odrzucony, znieważony, osądzony i ukrzyżowany przez tych, których przyszedł zbawić, a potem powstał z martwych i wstąpił do nieba. W owej strasznej chwili przypomniał sobie Saul, że to za jego przyzwoleniem został ukamienowany Szczepan i przez niego wielu zacnych ludzi poniosło śmierć wśród okrutnych prześladowań.HZ 166.3

“A Saul drżąc i bojąc się, rzekł: Panie! co chcesz, abym ja uczynił? A Pan do niego: Wstań, a wnijdź do miasta, a tam ci powiedzą, co byś ty miał czynić”. Dzieje Apostolskie 9,6 (BG). Saul ani na chwilę nie wątpił, że przemówił do niego Chrystus z Nazaretu, że On był tym tak długo oczekiwanym Mesjaszem, Pociechą i Odkupicielem Izraela.HZ 166.4

Gdy olśniewająca chwała znikła i Saul podniósł się z ziemi, stwierdził, że nic nie widzi dookoła. Światłość Chrystusa była za silna dla ludzkich oczu. Gdy znikła, ciemność zasnuła wzrok Saula. Zrozumiał, że ślepota jest karą od Boga za okrutne prześladowanie wyznawców Chrystusa. Szukał po omacku w strasznej ciemności. Jego towarzysze, zdziwieni i przestraszeni, wiedli go za rękę do Damaszku.HZ 166.5