Apostołowie i uczniowie, którzy opuścili Jerozolimę w czasie srogiego prześladowania, jakie rozszalało się po męczeństwie Szczepana, głosili Chrystusa w okolicznych miastach, pracując jedynie dla Żydów. “I ręka Pańska była z nimi, wielka też była liczba tych, którzy uwierzyli i nawrócili się do Pana”. Dzieje Apostolskie 11,21.HZ 185.1

Wierzący w Jerozolimie, słysząc te dobre nowiny, radowali się, a Barnaba, “mąż dobry i pełen Ducha Świętego i wiary” (Dzieje Apostolskie 11,24), został wysłany do Antiochii, stolicy Syrii, aby pomagać tamtejszemu zborowi. Jego pomoc przyniosła wspaniałe rezultaty. W miarę postępu pracy poprosił o pomoc Pawła. Ci dwaj uczniowie pracowali w Antiochii przez rok, nauczając ludzi i powiększając liczbę członków zboru Chrystusowego.HZ 185.2

Antiochia miała dużo mieszkańców, tak Żydów, jak i pogan. Dzięki zdrowemu położeniu i pięknym widokom oraz skupieniu bogactwa i zdobyczy kultury była ulubionym miejscem wypoczynku i zabaw. Ożywiony handel nadawał miastu duże znaczenie. Spotykali się tutaj kupcy różnych narodowości. Było to miasto zbytku i zepsucia. Kara Boża dotknęła w końcu i Antiochię.HZ 185.3

Tutaj po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami, dlatego że Chrystus był główną treścią ich kazań, nauk i rozmów. Wciąż powracali do wydarzeń swego życia, gdy cieszyli się bezpośrednim obcowaniem z Jezusem. Niestrudzenie wspominali Jego nauki, cudowne uzdrawianie chorych, wypędzanie diabłów i wskrzeszanie umarłych. Drżącymi ustami i ze łzami w oczach opowiadali o Jego męce w ogrójcu, o wydaniu wrogom, sądzie i skazaniu, wyrozumiałości i pokorze, z jaką znosił znęcanie się nad Nim. Opowiadali o litości, z jaką modlił się za tych, którzy Go prześladowali. Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie, Jego dzieło w niebie jako Pośrednika i Orędownika upadłych ludzi — były to ulubione tematy rozmów uczniów. Poganie słusznie nazywali ich chrześcijanami, głosili przecież Chrystusa i w Jego imieniu zanosili do Boga swe modlitwy.HZ 185.4

Paweł znalazł wśród ludności Antiochii doskonałe pole pracy. Jego wielka nauka, mądrość i gorliwość wywierały w tym ośrodku kultury potężny wpływ tak na rdzennych mieszkańców, jak i na przyjezdnych.HZ 186.1

Praca apostołów koncentrowała się na Jerozolimie, gdzie Żydzi wszystkich języków i krajów zjeżdżali się do świątyni na uroczyste nabożeństwa. Apostołowie Chrystusa głosili z nieustraszoną odwagą, chociaż wiedzieli, że narażają życie na niebezpieczeństwo. Wielu nawróconych, wracając do swych domów, które znajdowały się w różnych częściach kraju, rozsiewało nasienie prawdy między wszystkimi narodami i wszystkimi grupami społecznymi.HZ 186.2

Piotr, Jakub i Jan byli pewni, że Bóg przeznaczył ich do głoszenia Chrystusa tylko rodakom w kraju. Paweł otrzymał swe posłannictwo od Boga w czasie modłów w świątyni. Bardzo wyraźnie pokazano mu jego pole misyjne. Bóg, chcąc przygotować Pawła do tak ważnej pracy, nawiązał z nim ścisłą łączność i w zachwyceniu ducha ukazał mu piękno i chwałę niebios.HZ 186.3

Ukaranie Heroda

Odłączenie Pawła i Barnaby