Rozdział 45 — Tajemnica nieprawości

Apostoł Paweł w II Liście do Tesaloniczan przepowiedział wielkie odstępstwo, w wyniku którego powstanie władza papieska. Twierdził, że dzień Chrystusowy nie nadejdzie, “zanim nie przyjdzie odstępstwo i nie objawi się człowiek niegodziwości, syn zatracenia, przeciwnik, który wynosi się ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci, a nawet zasiądzie w świątyni Bożej, podając się za Boga”. 2 Tesaloniczan 2,3-4. Przestrzegał swych braci, że “tajemna moc nieprawości już działa”. Wiersz 7. W tak odległych czasach Paweł widział błędy wciskające się do Kościoła, które miały przygotować drogę papiestwu.HZ 200.1

Krok za krokiem — z początku po cichu i ukradkiem, a z czasem coraz bardziej otwarcie — w miarę wzrastania w siłę i zdobywania kontroli nad umysłami ludzkimi tajemnica nieprawości rozwijała swe zwodnicze i bluźniercze dzieło. Pogańskie zwyczaje niespostrzeżenie przedostały się do chrześcijańskiego Kościoła. Zaciekłe prześladowania, jakie znosił Kościół wcześniej od władz pogańskich, powstrzymywały ducha ustępstwa i dostosowania się do wierzeń pogan. Gdy jednak prześladowania ustały, a chrześcijaństwo wkroczyło na dwory i do pałaców królewskich, wyzbyło się pokornej prostoty Chrystusa i Jego apostołów w zamian za wystawność i pychę pogańskich władców. W miejsce wymagań Bożych ustanowiono ludzkie teorie i tradycje. Pozorne nawrócenie się Konstantyna w początkach IV wieku wywołało wielką radość. Świeckość przystrojona w szaty sprawiedliwości wkroczyła do Kościoła. Odtąd proces zepsucia postępował szybko. Pozornie zwyciężone pogaństwo stało się zwycięzcą. Jego duch kontrolował Kościół — jego nauki, ceremonie i zabobony wnikały do nabożeństw pozornych naśladowców Chrystusa i kształtowały odstępczą wiarę.HZ 200.2

Kompromis między pogaństwem a chrześcijaństwem przyniósł w rezultacie przepowiedziany przez proroctwa rozwój człowieka grzechu, który sprzeciwia się Bogu i wynosi ponad Niego. Ten gigantyczny system fałszywej religii jest arcydziełem szatańskiej mocy. Jest pomnikiem wysiłków diabła, który postawił sobie tron, by z niego rządzić ziemią według własnej woli.HZ 200.3

Dla zabezpieczenia zaszczytów i świeckich korzyści Kościół dał się nakłonić do szukania względów i poparcia u możnych tego świata. Odrzucając w ten sposób Chrystusa, wszedł na drogę przymierza z przedstawicielem szatana — biskupem rzymskim.HZ 201.1

Jedną z podstawowych nauk rzymskiego katolicyzmu jest ta, że papież jest widzialną głową Kościoła Chrystusowego i posiada władzę nad biskupami we wszystkich częściach świata. Co więcej, przywłaszczył sobie imię Bóstwa.HZ 201.2

Szatan wiedział, że Pismo Święte uzdolni ludzi do rozpoznania zwodniczej działalności i oparcia się jego mocy. Zbawiciel świata sam posługiwał się Słowem Bożym, odpierając diabelskie ataki. Każdej pokusie przeciwdziałał tarczą wiecznej prawdy, mówiąc: “Napisano”. Mateusza 4,4. Podszeptom wroga przeciwstawiał mądrość i moc Słowa Bożego. Chcąc utrzymać władzę nad ludźmi i utwierdzić autorytet papieskiego uzurpatora, szatan musi utrzymać ich w nieznajomości Pisma. Biblia wywyższa Boga, a śmiertelnego człowieka stawia na właściwym miejscu, dlatego należało zakryć i stłumić jej święte prawdy. Przez długie stulecia Biblia była księgą zabronioną. Ludziom zakazano jej czytania, a nawet posiadania w domu. Pozbawieni sumienia kapłani i prałaci wykładali opacznie jej nauki, aby podtrzymywać swe nieuzasadnione roszczenia. W ten sposób doszło do powszechnego uznania papieża jako zastępcy Boga na ziemi, któremu dana jest najwyższa władza nad Kościołem i państwem.HZ 201.3