Zmiana prawa i dnia świętego

Odkąd szatan usunął Biblię, która uświadamia błędy, mógł czynić wszystko, co chciał. Proroctwo głosi, że papiestwo będzie zamierzało “zmienić czasy i Prawa”. Daniela 7,25 (BT). I dokładnie tak się stało. Aby ochrzczonym poganom dać namiastkę bałwochwalczego kultu i w ten sposób ułatwić nominalne przyjęcie chrześcijaństwa, do nabożeństwa chrześcijańskiego stopniowo wprowadzano kult obrazów i relikwii. Dekretem soboru powszechnego zatwierdzono system papieskiego bałwochwalstwa. Dla dopełnienia świętokradczego czynu papież usunął z prawa Bożego drugie przykazanie zabraniające kultu obrazów, a dziesiąte — dla zachowania liczby dziesięć — podzielił na dwie części.HZ 201.4

Ustępstwa na rzecz pogaństwa otworzyły drogę jeszcze większemu lekceważeniu autorytetu nieba. Szatan zakrzątnął się też przy czwartym przykazaniu — postanowił usunąć pierwotną sobotę, dzień błogosławiony i poświęcony przez Boga, aby zamiast niej czcić niedzielę, święto obchodzone przez pogan jako “czcigodny dzień słońca”. Początkowo próbowano dokonać zmiany nieoficjalnie. W pierwszych wiekach wszyscy chrześcijanie zachowywali sobotę. Gorliwie oddawali Bogu cześć, wierzyli, że Jego prawo jest niezmienne i dlatego pilnie przestrzegali świętości przykazań. Wkrótce szatan zaczął sprytnie działać przez swoich pomocników, by osiągnąć zamierzony cel. Chcąc zwrócić uwagę ludzi na niedzielę, obwołano ją świętem na cześć zmartwychwstania Jezusa. Odprawiano w tym dniu nabożeństwa, choć traktowano go raczej jako dzień rozrywek i fizycznego odpoczynku. Jako dzień święty nadal obchodzono sobotę.HZ 201.5

Jeszcze jako poganin Konstantyn wydał dekret nakazujący powszechne święcenie niedzieli na obszarze całego państwa rzymskiego jako święta państwowego. Po swym nawróceniu pozostał zdecydowanym rzecznikiem niedzieli, a jego pogański edykt miał być odtąd respektowany w imię jego nowej wiary. Nadanie czci niedzieli nie powstrzymało chrześcijan od święcenia soboty jako prawdziwego święta Pańskiego. Szatan musiał poczynić dalsze kroki, by wywyższyć fałszywy dzień odpoczynku i zrównać go z prawdziwym. W kilka lat po dekrecie wydanym przez Konstantyna biskup rzymski przeniósł na niedzielę tytuł dnia Pańskiego. W ten sposób ludzie zaczęli stopniowo traktować niedzielę jako dzień posiadający pewną świętość. Pierwotną sobotę zachowywano jednak nadal.HZ 202.1

Arcyzwodziciel nie dokonał jeszcze swego dzieła. Postanowił zgromadzić pod swoim sztandarem cały świat chrześcijański i sprawować władzę za pośrednictwem pomocnika — pysznego kapłana, który uważał się za zastępcę Chrystusa. Zamiar ten wykonał przy pomocy połowicznie nawróconych pogan, chciwych czci prałatów i miłującego świat duchowieństwa. Od czasu do czasu zwoływano sobory, na które zjeżdżali się dostojnicy kościelni całego świata. Prawie na każdym z tych zjazdów coraz niżej spychano ustanowioną przez Boga sobotę, jednocześnie wywyższając niedzielę. Ostatecznie zaczęto czcić niedzielę jako nakaz Boży, a biblijną sobotę okrzyknięto żydowskim przeżytkiem, rzucając przekleństwo na tych, którzy ją zachowywali.HZ 202.2

Wielkiemu odstępcy udało się wreszcie wywyższyć “ponad wszystko, co się zwie Bogiem lub jest przedmiotem boskiej czci”. Ośmielił się zmienić w prawie Bożym to jedyne przykazanie, które nieomylnie wskazuje wszystkim ludziom prawdziwego i żywego Boga. W czwartym przykazaniu Bóg mówi o sobie jako Stwórcy nieba i ziemi — tym różni się od wszelkiego rodzaju fałszywych bogów. Ojciec niebiański poświęcił siódmy dzień na pamiątkę stworzenia świata jako dzień odpoczynku dla człowieka. Dzień ten miał ustawicznie przypominać ludziom żywego Boga — źródło życia oraz osobę godną czci i uwielbienia. Szatan, chcąc oderwać ludzi od Boga i oddawania czci Jego prawu, kieruje swe wysiłki przede wszystkim przeciwko temu przykazaniu, które wskazuje na Boga jako Stworzyciela.HZ 202.3

Protestanci twierdzą, że zmartwychwstanie Chrystusa w niedzielę uczyniło z niej chrześcijański dzień odpoczynku. Na to twierdzenie brak dowodów w Piśmie Świętym. Ani Chrystus, ani apostołowie nie wyróżniali tego dnia. Zachowywanie niedzieli jako święta chrześcijańskiego ma swój początek w tej “tajemnicy nieprawości”, o której pisał już apostoł Paweł. Gdzie i kiedy Pan uznał ten papieski twór? Jaki był istotny powód dokonania zmiany, o której Pismo milczy?HZ 202.4

W VI wieku naszej ery papiestwo posiadało już mocny grunt. Jego siedzibą była dawna stolica cesarzy. Biskupa rzymskiego ogłoszono głową Kościoła. Pogaństwo ustąpiło miejsca papiestwu. Smok przekazał swoją władzę bestii, “siłę swoją i tron swój, i wielką moc”. Objawienie 13,2. Chrześcijan zmuszano do wyboru: porzucić dotychczasowe przekonania i przyjąć papieskie obrzędy i naukę albo spędzać życie w ciemnych lochach, ponieść śmierć wśród tortur przez łamanie kołem, palenie na stosie lub ścięcie. Wypełniły się słowa Chrystusa: “A będą was wydawać i rodzice, i bracia, i krewni, i przyjaciele, i zabijać niektórych z was, i będziecie znienawidzeni przez wszystkich dla imienia mego”. Łukasza 21,16-17. Zaczęło się prześladowanie wiernych z większą niż kiedykolwiek siłą i zawziętością — cały świat stał się jednym wielkim pobojowiskiem. Przez stulecia Kościół Chrystusowy szukał schronienia i odosobnienia. Prorok mówił: “I uciekła niewiasta na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni”. Objawienie 12,6.HZ 203.1