Panorama wielkiego boju

Nad tronem ukazuje się krzyż i niczym w panoramie pojawiają się obrazy kuszenia i upadku Adama, i sceny wielkiego planu zbawienia. W żywych barwach pokazane są narodziny Zbawiciela, Jego dzieciństwo w pokorze i posłuszeństwie, chrzest w Jordanie, post, kuszenie na pustyni. Potem publiczna służba, przez którą najcenniejsze błogosławieństwa niebios spływały na ludzi. Dni poświęcone uczynkom miłości i miłosierdzia, noce samotnie spędzone na modlitwie i czuwanie wśród gór. Dalej spiski spowodowane zazdrością i złośliwość, jako zapłata za Jego dobrodziejstwa, okropna męka śmiertelna w Getsemane pod przygniatającym ciężarem grzechów całego świata, zdrada i wydanie w ręce morderczego tłumu. Następnie oczom widzów ukazały się straszne zajścia owej nocy pełnej grozy: pośpieszne prowadzenie przez ulice Jerozolimy bezbronnego więźnia opuszczonego przez umiłowanych uczniów, wyszydzanie Syna Bożego przed Annaszem, przesłuchanie w pałacu najwyższego kapłana i w sali sądowej Piłata, a także w obecności okrutnego i tchórzliwego Heroda, obrzucanie drwinami, obelgami, wreszcie skazanie na śmierć i ukrzyżowanie.HZ 262.2

Przed falującym tłumem ukazują się ostatnie sceny. Cierpliwy Zbawiciel wstępuje ścieżką na Golgotę. Książę niebios zawisa na krzyżu. Dumni kapłani i drwiący rabini naśmiewają się z Jego męki konania. Niezwykła ciemność, trzęsienie ziemi, rozpadające się skały i otwarte groby — chwila, w której Zbawiciel świata oddaje swe życie.HZ 262.3

To pełne grozy widowisko zostało pokazane z historyczną dokładnością. Szatan, jego aniołowie i ich poddani nie mają siły odwrócić oczu od widoku własnego dzieła. Przypomina się im, jaki udział mieli w tym okrutnym dziele. Herod rozkazujący zabić niewinne dzieci w Betlejem, aby zniszczyć Króla izraelskiego, nikczemna Herodiada, na sumieniu której ciąży krew Jana Chrzciciela, chwiejny i wyrachowany Piłat, szydzący żołnierze, kapłani i książęta oraz szalejący tłum, który wołał: “Krew jego na nas i na dzieci nasze”. Mateusza 27,25. Wszyscy widzą potworność swej winy. Daremnie próbują skryć się przed boskim majestatem Jezusa przewyższającym jasność słońca. Tymczasem zbawieni rzucają swoje korony do nóg Zbawiciela, wołając: “Jezus umarł za mnie”.HZ 263.1

Wśród zbawionych znajdują się apostołowie Chrystusa: bohaterski Paweł, gorliwy Piotr, miłujący i umiłowany Jan i ich wierni współbracia, a z nimi olbrzymie zastępy męczenników. Poza murami wraz z podłą i nikczemną tłuszczą znajdują się ci, którzy zbawionych prześladowali, więzili i zabijali. Jest Neron, okrutny potwór i zbrodniarz, zmuszony teraz przypatrywać się radości i wywyższeniu tych, których kiedyś torturował i w cierpieniach których znajdował szatańską rozkosz. Jest jego matka, która widzi skutki swych własnych uczynków i może ujrzeć, jak zło, które swym przykładem i wpływem pielęgnowała w synu, napiętnowało jego charakter. Ona rozwijała w nim namiętności, które przyniosły owoc w postaci zbrodni, od których wzdryga się cały świat.HZ 263.2

Są kapłani i prałaci, zwolennicy papieży uważających siebie za zastępców Chrystusa, a używających narzędzi tortur, więzień i stosów, by opanować sumienie ludu Bożego. Są dumni papieże, którzy wywyższali się ponad Boga i przywłaszczali sobie prawo zmiany przykazań Najwyższego. Ci domniemani ojcowie Kościoła mają zdać przed Bogiem rachunek, od którego chętnie chcieliby się wymówić. Za późno przekonali się, że Wszechmogący zazdrośnie strzeże swego prawa, że pod żadnym warunkiem nie daruje winnym. Widzą teraz, że Chrystus utożsamił swoje dzieło z dziełem swego cierpiącego ludu, i rozumieją potęgę Jego słów: “Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych najmniejszych moich braci, mnie uczyniliście”. Mateusza 25,40.HZ 263.3