Już trzy dni wędrowali Izraelczycy, nie mogąc nigdzie znaleźć wody do picia. Cierpieli wskutek wielkiego pragnienia. “Wtedy lud szemrał przeciwko Mojżeszowi, mówiąc: Co będziemy pić? Mojżesz wołał do Pana, a Pan wskazał mu drzewo; i wrzucił je do wody, a woda stała się słodka. Tam ustanowił dlań przepisy i prawo i tam go doświadczył, i rzekł: Jeżeli pilnie słuchać będziesz głosu Pana, Boga twego, i czynić będziesz to, co prawe w oczach jego, i jeżeli zważać będziesz na przykazania jego, i strzec będziesz wszystkich przepisów jego, to żadną chorobą, którą dotknąłem Egipt, nie dotknę ciebie, bom Ja, Pan, twój lekarz”. 2 Mojżeszowa 15,24-26.HZ 76.1

Hebrajczycy, jak się okazało, byli złego i niewiernego serca. Sarkali na niewygody trapiące ich na pustyni. Napotykając na przeszkodę, uważali, że jest nie do pokonania. Zaufanie do Boga zmalało, nie widzieli przed sobą nic prócz śmierci. “Cały zbór synów izraelskich szemrał na pustyni przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi. I rzekli do nich synowie izraelscy: Obyśmy byli pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdyśmy siadali przy garnku mięsa i mogli się najeść chleba do syta! Bo wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby całe to zgromadzenie zamorzyć głodem”. 2 Mojżeszowa 16,2-3.HZ 76.2

Żydzi nie odczuwali głodu. Mieli jeszcze dostateczny zapas pożywienia, a jednak bali się o przyszłość. Nie mogli zrozumieć, jak przeżyją długą wędrówkę, czerpiąc pożywienie tylko ze skromnych zapasów. Z braku wiary wyobrażali sobie, że ich dzieci będą głodować. Pan widział, że żywność powoli się kończy, lecz chciał, żeby naród zetknął się z trudnościami. Dzięki nim miał nawrócić się do Tego, który do tej pory pomagał Izraelitom. Bóg był gotów udzielić natychmiastowej pomocy ludziom, gdyby zwrócili się w swej trosce do Niego.HZ 76.3

Izraelici nie chcieli jednak polegać na Panu, nie zauważali ustawicznych dowodów Jego miłości. Gdyby posiadali prawdziwą wiarę i mocne zaufanie do Boga, znosiliby chętnie wszystkie niewygody i cierpienia, pokonywaliby wszystkie przeszkody, pamiętając, w jaki cudowny sposób wybawił ich Pan z niewoli. Bóg bowiem obiecał, że jeśli będą posłuszni Jego przykazaniom, nie dopuści do chorób, gdyż powiedział: “Bom Ja, Pan, twój lekarz”.HZ 76.4

Mając takie stanowcze zapewnienie Boga, przestępstwem było niedowiarstwo i strach przed głodową śmiercią dzieci. W Egipcie, przeciążeni pracą, bardzo cierpieli. Dzieci były tam naprawdę skazane na śmierć, więc Bóg wysłuchał modlitwy zanoszonej do Niego w czasie trwogi i w swym miłosierdziu ich wybawił. Obiecał, że będzie ich Bogiem, że weźmie ich za lud swój i wprowadzi do wielkiego i bogatego kraju. Lecz oni upadali na duchu przy każdym trudzie, jaki musieli znosić w drodze do Ziemi Obiecanej. W służbie Egipcjan cierpieli bardziej, a teraz nie chcieli cierpieć w służbie Boga. Gdy tylko przychodziła próba, natychmiast wpadali w ponure zwątpienie i zniechęcenie. Szemrali wtedy przeciwko wiernemu słudze Bożemu, przypisując mu winę za wszystkie swoje niepowodzenia. Czynili bluźniercze uwagi, że woleli zostać w Egipcie, bo tam zasiadali przy kotłach z mięsem i mieli chleba do syta.HZ 77.1

Wybawienie nad Morzem Czerwonym

Nauka na nasz czas