Rozdział 27 — Wydanie Chrystusa

Przeniesiono mnie w te czasy, kiedy Jezus spożywał z uczniami wieczerzę wielkanocną. Szatan zwiódł Judasza tak dalece, że zdawało się mu, iż jest wiernym uczniem Jezusa, choć przez cały czas jego serce było zaprzątnięte ziemskimi sprawami. Widział wspaniałe dzieła Mistrza, zawsze Mu towarzyszył podczas Jego służby i miał niezaprzeczalne dowody, że Jezus jest Mesjaszem. Lecz Judasz był skryty, skąpy i lubił pieniądze. Narzekał, gdy wylano kosztowną maść na głowę Jezusa.HZ 126.1

Maria miłowała Pana. Przebaczył jej grzechy, których było wiele, i wzbudził z martwych ukochanego brata, więc uważała, że żadna rzecz nie jest zbyt droga, by ofiarować ją Jezusowi. Im kosztowniejsza maść, tym lepiej wyrażała jej wdzięczność.HZ 126.2

Judasz, chcąc usprawiedliwić swe skąpstwo, stwierdził, że maść można sprzedać, a uzyskane pieniądze rozdać ubogim. Nie był to jednak przejaw troski o biednych, lecz chęć posiadania pieniędzy. Judasz był samolubny — często obracał na własny użytek to, co było powierzone jego pieczy i przeznaczone dla biednych. Nie dbał o wygody, a nawet potrzeby Jezusa. Aby usprawiedliwić swoje skąpstwo, wspominał często o potrzebujących. Czyn hojności ze strony Marii był ostrą naganą dla sknerstwa Judasza. Jednocześnie szatan przygotowywał sobie drogę do serca Judasza.HZ 126.3

Kapłani i książęta żydowscy nienawidzili Jezusa, tłumy natomiast cisnęły się do Niego, by słuchać Jego słów i oglądać wspaniałe czyny. Ludzie byli poruszeni. Z wielkim zainteresowaniem szli za Jezusem, aby słuchać nauk tego cudownego nauczyciela. Wielu z książąt uwierzyło w Niego, lecz nie odważyło się wyznać swej wiary, bojąc się wyłączenia z Synagogi. Kapłani i starsi postanowili odwrócić uwagę ludu od Jezusa. Obawiali się, że w końcu wszyscy w Niego uwierzą. Nie czuli się pewnie. Wiedzieli, że albo stracą swoje stanowisko, albo skażą Jezusa na śmierć. Ale chociaż nawet wydadzą Go na śmierć, przy życiu pozostaną ci, którzy byli świadkami Jego mocy.HZ 126.4

Jezus wskrzesił Łazarza i kapłani obawiali się, że jeśli nawet zabiją Jezusa, Łazarz będzie z całym przekonaniem o Nim świadczył. Ludzie zejdą się, aby oglądać tego, który powstał z umarłych. Postanowiono zatem zabić i Łazarza, by w ten sposób stłumić poruszenie. Wtedy kapłani znów będą mogli skierować ludzi do tradycji i nauk ludzkich, do dawania dziesięciny z mięty i anyżu, w dalszym ciągu będą wywierać swój wpływ na lud. Uradzono, że należy pojmać Jezusa gdzieś na uboczu. Obawiano się bowiem, że gdyby ludzie zobaczyli napaść na Nauczyciela, mogliby ukamienować napastników.HZ 127.1

Judasz wiedział, jak bardzo kapłani pragną schwytać Jezusa, dlatego obiecał im, że wyda Go za garść srebrników. Żądza pieniędzy pchnęła Judasza do zdrady i wydania Pana w ręce Jego zawziętych wrogów. Szatan działał bezpośrednio przez Judasza. Podczas wzruszających scen Ostatniej Wieczerzy zdrajca bezustannie układał plany, jak wydać Mistrza. Chrystus ze smutkiem oznajmił uczniom, że tej nocy będzie zgorszeniem dla nich wszystkich. Piotr z zapałem twierdził, że chociażby wszyscy się zgorszyli, on się nie zgorszy. Chrystus rzekł do Piotra: “Oto szatan wyprosił sobie, żeby was przesiać jak pszenicę. Ja zaś prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, a ty, gdy się kiedyś nawrócisz, utwierdzaj braci swoich”. Łukasza 22,31-32.HZ 127.2