“Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi” — Mateusza 6,19

Skarby gromadzone na ziemi nie są bezpieczne; może je złodziej ukraść, mól, rdza, ogień i burza zniszczyć. “Gdzie jest skarb twój — tam będzie i serce twoje”. Skarby ziemskie zajmują tak bardzo myśli ludzkie, że rzeczy niebieskie zaniedbuje się coraz więcej.NGB 85.2

Miłość pieniędzy to uczucie, które królowało w sercach Żydów w czasie życia Chrystusa na ziemi. Światowość zajęła w duszy miejsce Boga i religii. Podobnie ma się rzecz i dzisiaj. Żądza posiadania bogactwa tłumi w człowieku szlachetność uczuć i sprowadza na niego zgubę. Służba u szatana jest pełna trosk, zmartwień i wyniszczającej pracy, a skarby zbierane na ziemi tak mozolnie mają wartość tylko krótkotrwałą.NGB 85.3

Jezus mówi: “Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą, i gdzie złodzieje nie podkopują i nie kradną. Albowiem gdzie jest skarb twój — tam będzie i serce twoje”. Mateusza 6,20.21.NGB 85.4

“Ale gromadźcie sobie skarby w niebie”. Przyniesie to wam prawdziwą korzyść, gdy zapewnicie sobie skarby w niebie. Ze wszystkiego, co posiadacie, jedynie to jest rzeczywiście wasze, gdyż skarby zbierane w niebie są nieprzemijające; ogień ani woda ich nie zniszczą, złodziej nie ukradnie, mole i rdza nie uszkodzą ich.NGB 86.1

Bogactwo, które Chrystus nade wszystko ceni, jest to “bogactwo chwały, które jest udziałem świętych w dziedzictwie jego”. Efezjan 1,18. Uczniowie Chrystusa nazwani są jego klejnotami, cennym i szczególnym skarbem. Toteż mówi: “Jak klejnoty diademu będą błyszczeć nad jego krajem”. Zachariasza 9,16. “Męża droższym uczynię nad szczere złoto, a człowieka nad złoto z Ofir”. Izajasza 13,12(BG). Chrystus będąc ośrodkiem i źródłem wspaniałości uważa swój lud w jego czystości i doskonałości za nagrodę za wszystkie swe cierpienia, upokorzenia i miłość, za dodatek do swej wspaniałości.NGB 86.2

Dozwolono nam pracować z Nim przy wielkim planie zbawienia i być wspólnikami tych bogactw, które odkupił przez śmierć i cierpienie. Apostoł Paweł pisał do chrześcijan w Tesalonice: “Bo któż jest naszą nadzieją albo radością, albo koroną chwały przed obliczem Pana naszego Jezusa Chrystusa w chwili Jego przyjścia? Czy nie wy? Zaiste, wy jesteście chwałą naszą i radością”. 1 Tesaloniczan 2,19.20. To są skarby, o które należy się starać. Charakter jest plonem całego życia, a każdy uczynek, każdy wyraz, który przez łaskę Chrystusa zapali w duszy pragnienie nieba, każdy wysiłek; który ma na celu ukształtowanie charakteru podobnego Chrystusowemu, jest zbieraniem skarbów dla nieba.NGB 86.3

“Albowiem gdzie jest skarb twój — tam będzie i serce twoje”. Każdy wysiłek wyświadczenia innym dobra przynosi nam korzyść. Kto poświęca czas lub pieniądze na propagowanie ewangelii, ten ofiaruje swoje modlitwy i zainteresowania dziełu Bożemu dla dusz, które jeszcze można zdobyć dla Pana. Jego uczucia mają na względzie dobro innych; taki usilnie oddaje się Bogu, aby więcej zdziałać dla bliźnich. W dzień ostateczny, gdy dobra tego świata ulegną zniszczeniu, przekona się ten, kto zbierał skarby w niebie, co zyskał w życiu. Jeżeli zważaliśmy na słowa Chrystusa, to gdy przybędzie On w chwale, ujrzymy dusze, którym wskazaliśmy drogę do zbawienia, a które też wyratowały innych. Rezultatem więc naszej pracy będzie wielka liczba przybyłych do bram niebieskich, chcących chwalić Jezusa wiecznie. Z jaką radością będą pracownicy Chrystusowi spoglądali na odkupionych mających udział we wspaniałości Zbawiciela! Jak cenne będzie niebo dla tych, którzy dzielnie pracowali w dziele ratowania dusz z grzechu!NGB 86.4

“A tak jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej”. Kolosan 3,1.NGB 87.1