Łagodność w uczeniu dyscypliny

Niech w waszym sposobie utrzymywania dyscypliny nie będzie ani odrobiny surowości. Nie poddawajcie młodzieży sztywnym nakazom. To właśnie te żelazne zasady i rozkazy czasami powodują, iż młodzi ludzie czują, że muszą zrobić i w końcu robią to, czego im się zabrania. Ostrzegając młodych ludzi lub udzielając im nagany, czyńcie to jako ci, którzy są żywo zainteresowani ich dobrem. Pozwólcie im dostrzec szczere pragnienie tego, aby w księgach Nieba z ich życia powstało dobre sprawozdanie. [...]MPM 175.2

O wiecznym losie każdego człowieka decydują słowa i czyny doczesnego życia. Bądźcie zatem bardzo wyczuleni na to, aby nie prowadzić człowieka poddanego kuszeniu na szatańskie pole walki. Nie pobudzajcie młodych ludzi do gniewu. Porównaj Efezjan 6,4. Nie wyzwalajcie w nich chęci podejmowania nierozważnych działań przez wasze niesprawiedliwe nakazy i surowe podejście. Często ci, którzy powinni wiedzieć, jak podchodzić do młodych ludzi, odciągają ich od Boga nieroztropnymi słowami i czynami. Bóg odnotowuje takie traktowanie młodzieży jako grzech przeciwko Niemu samemu. Niech sposób, w jaki traktujecie ludzi zmagających się z pokusą, przyciąga ich do was jako ich przyjaciół, którzy nie będą ich źle osądzali lub ranili.MPM 175.3

Słowa napomnienia, jakie Bóg przekazał w swoim Słowie, są nieskończenie lepsze od słów nagany, które możesz wypowiedzieć. Pokierujcie młodych ludzi tak, aby zrozumieli, że dla swojego wiecznego dobra powinni kroczyć ścieżką wyznaczoną im przez Pana. Powiedzcie im, że nie powinni grzeszyć, ponieważ to napełnia smutkiem serce Odkupiciela. Powiedzcie im, aby bali się grzeszyć, ponieważ zapłatą za grzech jest śmierć. Porównaj Rzymian 6,23. Okazując miłość i wykazując delikatność, próbujcie wzbudzić w nich poczucie celu, którym powinno być rzetelne spełnianie wszelkich obowiązków względem Boga i bliźnich. Pamiętajcie, że przyszłe doświadczenie tych młodych ludzi będzie nosiło znamię nauczania, które od was otrzymali.MPM 175.4

Starając się kształcić młodzież powierzoną waszej opiece, kształcicie również siebie i przygotowujecie się do wykonywania jeszcze lepszej pracy dla Mistrza. W waszym charakterze dokonuje się zmiana na lepsze, co sprawia, że osoby kuszone i poddane próbie mogą bezpiecznie brać was za wzór. Dyscyplinując innych, sami siebie szkolicie i uczycie dyscypliny. [...]MPM 175.5

Starajcie się być podobni do Chrystusa

Niech osoby, którym powierzono odpowiedzialne stanowiska, mają się na baczności, aby ich ułomny charakter i usposobienie niepodobne do Chrystusowego nie sprzeciwiały się realizowaniu Bożego planu. Uwielbienie Boga i dobro istot ludzkich powinno skłaniać każdego człowieka do dawania przykładu tego, czym może się stać człowiek dzięki łasce Chrystusa. Człowiek ma całkowicie polegać na zasługach Tego, który oddał siebie w ofierze, aby móc stanąć jako pośrednik między Bogiem a człowiekiem. Wysiłki człowieka, w którego sercu codziennie dokonuje się dzieło łaski, będą wonią życia ku życiu (porównaj 2 Koryntian 2,16) dla osób powierzonych jego opiece. Takiemu człowiekowi powiedzie się dzieło na rzecz zbawienia ginących dusz. Przyprowadzi je do Wielkiego Pasterza, który sam może zbawić na zawsze tych, którzy do Niego przychodzą. Porównaj Hebrajczyków 7,25.MPM 176.1

Osoby prowadzące i nauczające nieświadomych ludzi potrzebują wiele cierpliwości i miłości Chrystusa. Bardzo często ich cierpliwość będzie poddana próbie, ponieważ ludzie, którymi się będą zajmować, wykażą trudności w pojmowaniu. Trudno będzie skłonić ich do postępowania według właściwych zasad. Muszą oni zostać poddani działaniu prawdy, aby ich serca zostały zmiękczone i poskromione. Osoby pomagające takim ludziom muszą posiadać zdolność prowadzenia innych krok po kroku, będąc świadomymi tego, że grzeszników mają napominać i zachęcać do pojednania z Bogiem, a nie zaciągnąć ich do Niego siłą.MPM 176.2

Chrystus mówi: Moje owce słuchają mojego głosu i podążają za mną, odwracając się od bezdroży grzechu. Macie działać tak, jak działał Chrystus. W sposób delikatny i z miłością starajcie się prowadzić błądzących na właściwą drogę. Będzie to wymagało ogromnej cierpliwości i wyrozumiałości oraz ciągłego okazywania przebaczającej miłości Chrystusa. Każdego dnia trzeba okazywać współczucie na wzór naszego Zbawiciela. Mamy iść za przykładem, jaki nam zostawił. Na swoją bezgrzeszną naturę przyjął naszą grzeszną naturę, aby wiedzieć, jak dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą. Porównaj Hebrajczyków 2,18.MPM 176.3

Człowiek wykonujący tego rodzaju pracę musi w nią włożyć całe serce, ponieważ jest to praca, która wymaga od człowieka poświęcenia wszystkiego. Gdy wykonuje się tę pracę jedynie dla wynagrodzenia, to jej wynikiem będzie całkowite niepowodzenie. [...]MPM 176.4

Nie trzeba informować kierownika o wszystkim, co wymaga poprawy. Gdy widzisz, że pracownik błądzi, idź do niego i rozmawiaj z nim w duchu łagodności i uprzejmości. Pokaż, że jesteś szczerze zainteresowany jego dobrem. W dziewięciu przypadkach na dziesięć twoje starania zostaną uwieńczone sukcesem. Wybawisz duszę od śmierci i zakryjesz mnóstwo grzechów. Jakuba 5,20. — Letter 67, 1902.MPM 176.5