Punktualność i efektywność

Chorych nie powinno się zmuszać do czekania wtedy, gdy potrzebują porady lub pomocy w cierpieniu. Lekarz nigdy nie powinien zaniedbywać swoich pacjentów. Powinien szybko oceniać sytuację i wprowadzać do izby chorych miłą atmosferę. Nie powinien być chłodny, zamknięty w sobie i niezdecydowany, a raczej powinien pielęgnować cechy, które wywierają kojący wpływ na cierpiących. Pacjenci oczekują czegoś więcej niż tylko dobrego wyglądu swoich opiekunów — oczekują uprzejmych, pełnych nadziei słów. Lekarz powinien być zawsze gotowy podzielić się z pacjentem słowami pełnymi radości i optymizmu, wypowiadanymi w mądrości, płynącymi z serca i pokazującymi, że rozumie on przypadek każdej z osób powierzonych jego opiece. Wzbudzą w nich one wewnętrzny spokój i zaufanie nawet przy pierwszym spotkaniu.MPM 186.6

Lekarz powinien być człowiekiem czystego umysłu. Jeśli będzie wyznawał nieskazitelne zasady, wywrze potężny wpływ na rzecz dobra. Lekarze muszą być stale przepełnieni duchem Chrystusa, ucząc się od Niego — od największego Nauczyciela, jakiego znał świat. Wtedy ich myśli, umysł i czyny będą czyste. Ani w słowie, ani w czynie nie będą pozwalali sobie na żadne aluzje, które prowadziłyby pacjentów do nieczystych myśli.MPM 187.1

Lubieżność rujnuje wielu ludzi, a lekarze w szczególny sposób muszą mieć się na baczności i modlić się, aby nie popaść w pokuszenie i aby mogli otrzymać tę łaskę, która uczyni ich przykładem pobożności i czystości. Bóg każdego dnia bacznie przygląda się ich pracy, a zapis ich życia w księgach niebieskich będzie dokładnie prześledzony.MPM 187.2

Lekarze w naszych instytucjach zdrowotnych muszą podołać wielu poważnym obowiązkom. Są bezpieczni jedynie wtedy, gdy ich myśli i odruchy są poddane kontroli Wielkiego Nauczyciela. Mają niezwykłe okazje do czynienia dobra. Mogą prowadzić i kształtować umysły wielu różnych osób, z którymi mają kontakt. Powinni opowiedzieć się po stronie Boga. Pokażcie mężczyznom i kobietom związanym z Instytutem, jak czystymi i szlachetnymi mogą się stać. Pokażcie im, że macie niewzruszone zaufanie do Boga i że On jest źródłem waszej siły, że całkowicie polegacie na Jego obietnicach. Niezwłocznie wykonujcie swoje obowiązki, zwracając się do niebiańskiego Ojca o obiecaną pomoc w przezwyciężaniu wszelkich słabych stron charakteru. Uchwyciwszy się silnego ramienia boskiej mocy dłonią wiary, zaangażujcie się w pracę całą swoją istotą. — Letter 6a, 1890.MPM 187.3