Kalusugan
Ang kalusugan ay isang pagpapala na iilan o kakaunti lamang ang nagpapahalaga; gayunma'y nakabatay dito nang malaki ang ikapagiging-mabisa at mabunga ng ating kapangyarihan ng isip at katawan. Ang mga silakbo ng damdaming nanunulay sa ating mga nerbiyos at mga kalamnan at ang mga nakapangyayaring damdamin ay may bahagi sa katawan, at ito'y kailangang maingatang nasa pinakamabuting kalagayang pisikal, at nasa ilalim ng pinakaespirituwal na mga impluwensiya, upang ang mga talento natin ay lubos na magamit o pakinabangan.MP 368.3
Anumang bagay na nagpapahina sa lakas ng katawan ay nagpapahina sa isip, at dahil dito'y hindi nito gasinong mapag-unawa ang pagkakaiba ng matwid at ng mali. Nagkukulang tayo sa kakayahang makapamili ng mabuti, at nababawasan ang lakas ng ating kalooban na gawin ang bagay na alam nating siyang tama.MP 369.1
Ang maling paggamit ng lakas ng ating pangangatawan ay nagpapaigsi sa panahong magagamit natin ang ating mga buhay sa ikaluluwalhati ng Diyos. At ito'y hindi nagpapaangkop sa atin upang magampanan ang gawaing ibinigay sa atin ng Diyos. Kung pinahihintulutan natin ang ating mga sarili na magkaroon ng mga maling kaugalian, kung lagi tayong nagpupuyat, at kung sinusunod natin ang hilig o kagustuhan ng ating panlasa sa ikapipinsala naman ng ating kalusugan ay naglalagay tayo ng saligang ikapanghihina natin. Kung kinaliligtaan natin ang pag-ehersisyo, kung labis nating pinapagod ang ating isip o katawan, ay sinisira natin ang sistema ng ating nerbiyos. Yaong mga sa ganitong paraan ay nagpapaikli ng kanilang buhay at hindi iniaangkop ang kanilang mga sarili para makapaglingkod dahil sa di nila pagpapahalaga sa mga batas ng kalikasan, ay nagkakasala ng pagnanakaw sa Diyos. At ninanakawan din nila ang kanilang mga kapwa-tao. Ang pagkakataon na mapagpala ang mga iba, at ang gawaing dahil doon kaya sila isinugo ng Diyos sa sanlibutan, ay naging maikli lamang dahil sa sarili nilang hakbangin. At hindi rin nila pinagindapat ang kanilang mga sarili na magampanan yaong gawaing sana'y matatapos nila sa lalong maigsing panahon. Itinuturing ng Panginoon na tayo'y maysala kapag hindi natin nagagawan ng mabuti ang sanlibutan dahil sa ating mga nakapipinsalang kaugalian.MP 369.2
Ang pagsalansang sa kautusang ukol sa pangangatawan ay pagsalansang din sa kautusang ukol sa moral; sapagka't kung paanong ang Diyos ay siyang tunay na maygawa ng mga kautusang ukol sa pangangatawan ay Siya rin naman ang maygawa sa kautusang ukol sa moral. Ang Kanyang kautusan ay isinusulat ng sarili Niyang daliii sa bawa't nerbiyos, sa bawa't kalamnan, at sa bawa't kakayahan na ipinagkatiwala sa tao. At ang bawa't maling paggamit sa alinmang bahagi ng ating organismo ay isang paglabag sa kautusang yaon.MP 370.1
Ang lahat ay dapat magkaroon ng matalinong pagkaunawa sa katawan ng tao, upang maingatan nila ang kanilang mga katawan sa kalagayang makagagawa ng gawain ng Panginoon. Ang buhay ng pangangatawan ay dapat maingat na pagyamanin at palusugin, upang maihayag sa pamamagitan ng tao ang kapuspusan ng likas ng Diyos. Ang pagkakaugnay ng sangkap ng katawan sa kabuhayang espirituwal ay isa sa mga pinakamahalagang sangay ng pag-aaral. Ito'y kailangang maingat na pag-ukulan ng pansin sa tahanan at sa paaralan. Kailangang maalaman ng lahat ang kayarian ng kanilang pangangatawan at ang mga batas o mga kautusang kumukuntrol sa likas ng buhay. Ang taong nananatiling walang-nalalaman tungkol sa mga kautusan ng kanyang pangangatawan, at nilalabag ito dahil sa kawalang-nalalaman, ay nagkakasala laban sa Diyos. Dapat pumailalim ang lahat sa maaaring pinakamabuting pakikipagugnay sa buhay at kalusugan. Dapat ipasupil sa isip na sumasailalim din sa pagsupil ng Diyos ang ating mga kaugalian.MP 370.2
“Hindi baga ninyo nalalaman,” wika ni Apostol Pablo, “na ang inyong katawan ay ternplo ng Espiritu Santo na nasa inyo, na tinanggap ninyo sa Diyos, at hindi kayo sa inyong sarili? Sapagka't kayo'y binili sa halaga; luwalhatiin nga ninyo ang Diyos sa inyong katawan, at sa inyong espiritu, na ito'y pawang sa Diyos.”MP 370.3